28 maart 2017

Cuvée Maarten 2016 krijgt stap voor stap smaak

De laatste twee jaar zetten we reuzestappen voorwaarts met het bepalen van de samenstelling van onze handgeplukte Cuvée Maarten.

Allereerst plukken we de meest rijpe en mooiste druiven op de beste percelen. Die beslissing nemen we op grond van analyses van druivenmonsters in het laboratorium en in het veld, kauwend op de druiven.

Na de oogst volgen we de ontwikkeling van drie afzonderlijke vaten Merlot, Cabernet Franc en Cot op de voet. Dit jaar zitten ze tot diep in het voorjaar in afzonderlijke grote vaten van 4000 en twee keer 1000 liter. Met deze basisvolumes vonden vanaf begin december interessante experimenten plaats.

Philippe maakte een klein vat van 250 liter met grofweg 2/3 Merlot, 1/6 Cabernet Franc en 1/6 Cot. In een ander vat deed hij hetzelfde, maar daar hing hij ook vier eikenhouten planken (estaves) in. Ten derde komt dezelfde assemblage ook in ons allereigenste, gloednieuwe, tweedehands eiken vat van 400 liter.

Sinds Kerstmis hebben we verschillende malen geproefd.

Gaandeweg het voorjaar is al duidelijk dat vooral het eikenvat de wijn meer 'rondheid' en soepelheid geeft. Hij levert ook een zachte smaak op. Anderzijds barst de pure Merlot in het stalen vat van het fruit. De Cot, eerder betiteld als 'een lastige gast', komt op stoom met tonen van aarde en leer en de zeer rijpe Cabernet Franc heeft een mooie structuur met veel bessen en drop.

Perfect huwelijk

Wat te doen? Hoe arrangeren we een perfect huwelijk tussen onze verschillende druivensoorten, en met het kleine beetje daarvan dat houtlagering heeft ondergaan? We proeven en proeven, wikken en wegen en assembleren zelf als laboranten verschillende mélanges in een maatbeker, flesjes wijn van kabouterformaat.

Uiteindelijk krijgen we het idee om zowel het vat met de planken als het eikenhouten vat bij de stalen vaten te mengen. Cuvée Maarten 2016 zal ongeveer 64 procent Merlot, 19 procent Cot en 17 procent Cabernet Franc gaan bevatten. Daarvan heeft een kleine 10 procent vier maanden houtlagering gehad, 6 procent op eikenhout vat gelegen en 4 procent met planken.

Eind juni zullen we de definitieve beslissing nemen, want dan wordt de wijn in de fles met het paarse etiket gestopt en (anders dan vorige jaren) voorzien van een echte kurk. 'De kurk is gegarandeerd zonder bijsmaak,' wordt ons beloofd.

Eén ding staat nu al vast: vlak voordat de oogst van 2016 op fles wordt gezet, zullen we het eikenhouten vat vullen met de assemblage. Dan laten we het vat nog eens tien maanden met rust. In april 2018 kijken we dan of de oogst 2016 goed genoeg is voor een kleine maar fijne botteling van een Bellevue fût de chêne!



18 maart 2017

Lang leve onze onvolprezen krokus-teams

Dertien jaar bestaat ons project nu. Het kost veel energie maar we krijgen er vaak bakken vol energie voor terug. Een onuitputtelijke bron is de batterij mensen die ons in het voorjaar in een krappe twee weken door het winterwerk heen helpt. Weer of geen weer, deze mensen staan er altijd. Elk jaar weer die solidaire sfeer, de leuke verhalen, hun tips en opmerkingen, op het land, en aan tafel, bij het vuur en een fijn glas wijn.

We kiezen dit jaar een later tijdstip voor het voorjaarswerk. In de laatste week van februari snoeien we bij wijze van experiment zelf nog Merlot en een deel van Chardonnay.

Ook Abdel hebben we dit jaar de opdracht gegeven om zo laat mogelijk aan de Cabernet Franc te beginnen. Dit ras is zeer gevoelig voor de houtziekte esca. Hoe later we snoeien, hoe minder kans de schimmels krijgen om de plant binnen te dringen. De sapstroom komt in maart na de winterslaap immers zachtjesaan op gang en houdt de schimmels buiten het hout.

Een dik pak sneeuw

Enfin, onder optimale, uiterst zonnige lenteomstandigheden staan we in februari in korte broek te werken. Druppelen zaterdag 4 maart de eerste leden van het stoere ramasse-team binnen om met het zware trekwerk aan de gesnoeide takken te beginnen, ligt er sinds de vroege ochtend een dik pak sneeuw…. Een grote eik sneuvelt onder het gewicht van de zware sneeuw.

Het eerste team is zwaar de sjaak. Door de hoge temperatuur is de sneeuw weliswaar snel verdwenen, maar het blijkt de voorbode van een paar onstuimige regendagen.

Geen nood: Joris, Gerrit en Mark leveren elke dag meer dan een hectare op, waarna Jan en Herbert aan de restauratie van paal en draad beginnen. Daarna kan Elly met ons alvast beginnen aan de attache, het vastbinden van de twee overgebleven baguettes.

Vrolijk en monter

Zwaar is het wel. De grond plakt aan laarzen en schoenen, 15 kilo links en 15 kilo rechts.. Maar de stemming blijft vrolijk en monter. Nuchter werkt het team door totdat het werk klaar is.

Als ze na een klein weekje weggaan, treft het tweede team voor de attache veel beter weer. Het warme, zonnige lenteweer keert terug, de blubber droogt op en de truien en jassen gaan uit. Nardy, Diny, Joke, Marina, Ineke, Franklin, Elle, Jolanda, Helma en Hein voorzagen de 50 duizend baguettes van een groen strikje om de strakgespannen ijzerdraad. Ook zij razen in vijf dagen als een tornado door de wijngaard.

Er is zelfs nog ruim een dag tijd om de intussen befaamde 'seksdozen' op te hangen. Deze capsules verspreiden tot na de komende oogst, half oktober, hormoonstoffen die de mannetjes en vrouwtjes van het schadelijke vlindertje vers de grappe in de war brengen.

Intussen staan de knoppen op barsten, speenkruid, amandel, pruim en magnolia bloeit overal. De eerste orchideeën steken de kop op. Het wordt lente! Maar bovenal is equipe Bellevue weer dankbaar dat 'de krokusjes' zijn langs geweest.

20 februari 2017

Chardonnay 2016 op fles gezet

Altijd weer een feestelijk gezicht, al sinds de eerste keer dat we onze eigen wijnen maakten.

Vandaag waren we er weer eens bij. Honderden rammelende flessen die dankzij een wonder der techniek, in een vrachtwagen, precies op driekwart liter worden afgevuld en even worden opgetild en van een kurk voorzien. Een meter verder op de lopende band plakt de machine twee etiketten op de fles.

Speciaal aan de 'mise en bouteille' dit jaar is een piepklein beetje inert stikstofgas onder de kurk, waardoor witte wijn wat langer goed kan blijven. Die handeling is voor Bellevue eigenlijk overbodig, want van de Chardonnay komen we eigenlijk elk jaar weer tekort.

Heerlijk! Er is weer nieuwe witte wijn. Laat het voorjaar maar komen!



18 februari 2017

Biomest voor Bellevue




Het goede, verrassende nieuws van de grondanalyses van het gerooide veld Cabernet Franc is dat het terrein geen tekort aan humus heeft. Het gehalte organische stof in de bodem is daar redelijk op peil.

Op sommige delen van het grote veld is er, daarentegen, wel een tekort. Dus geven we na enkele vergaderingen aan Pascal en Emmanuel de opdracht om twee vrachtwagens van elk 20 duizend kilogram biomest te laten komen.

De mest bestaat voor de helft uit biologische koeienpoep en voor de andere helft uit gecomposteerde biologische druivenschilletjes.

Het mengsel van dierlijke en plantaardige compost bezorgt de wijngaard weer voldoende 'brandstof' voor het bodemleven. Het maakt dat de wijnplanten voldoende mineralen en sporenelementen kunnen opnemen.

Wederom doen we dus een kleine maar fijne investering in de 'hardware' van de wijngaard.

08 januari 2017

Een tiental vaten Bellevue

Bij experimenteerboerderij Cazes is het Bellevue wat de klok slaat.

'Nous voyons que Bellevue,' zegt directeur Thierry Grimal, bij het intussen tiental vaten Bellevue, waaronder ons eigen eikenhouten vat van 400 liter gevuld met handgeplukte 'Cuvée Maarten 2016'.

Als bescheiden experiment zit dezelfde mélange druiven ook nog in een stalen vat met daarin houten staven.

Van wijnmaker Thibault Llasera krijgen we onder meer monsters van de toekomstige 'Bellevue Rouge'. We proeven een jonge, zachte, maar kruidige wijn.

We gaan dit voorjaar blijven proeven uit al deze vaten. Pas daarna gaan we de samenstelling van de Cuvée Maarten bepalen, en zien of het experiment met de houten evenknie het toppertje wordt dat we hopen. Dan kunnen we nog besluiten tot een eventuele aparte botteling 'fût de chêne'.

Ook fijn: net als in de jaargang 2015 houden we van elke rode druivensoort ongeveer dertig flessen apart om te zien hoe die wijnen zich 'in hun eentje', dus ongemengd, ontwikkelen.


07 januari 2017

Spannend: rijpende wijnen proeven

In 2016 haalden we een verrassend mooie oogst binnen. Zowel de handgeplukte trossen voor de Cuvée Maarten (paarse etiket) als de 'gewone' druiven (rode etiket) leverden we begin oktober in optimale staat af bij wijnmakers Philippe en Thibault.

Deze maand reisden we vol verwachting af naar experimenteerboerderij Cazes om de eerste resultaten van de nog piepjonge, rijpende wijnen te proeven. Dat doen we met elkaar, met vrienden en enkele experts, onder wie Emmanuel, de man die ons voor de oogst al kauwend op de bessen de weg wees naar de beste percelen van de wijngaard.

Een greep uit onze impressies:

- De Chardonnay heeft als altijd zijn frisse geur van appel en citrusvruchten, maar dit jaar ook geel fruit als ananas en banaan. Veel aroma, maar ook de editie 2016 gaat als een 'a-typische Chardonnay' in de boeken.

- Van Merlot hebben we veel geplukt. Logisch, want deze druif is het meest aanwezig op het domaine. Fraaie geur van bramen en verder al opmerkelijk zacht. Lijkt een aangename allemansvriend te worden.

- Cot ofwel Malbec is een lastige gast: moeilijk te snoeien, taai, en breekbaar tijdens de attache; in het veld zeer fruitig, tijdens de pluk zelfs het meest zoet en plakkerig van allemaal. Eenmaal in het vat heeft hij zeker de eerste maanden een wat etherische geur en smaak. We noteren 'ziekenhuis', 'benzine', 'aceton.' En vooral: een nogal 'gesloten' wijn. Vermoedelijk geeft juist Cot na de assemblage onze wijn echter veel 'inhoud', met heel aardse geuren en smaak.

- Cabernet Franc: rijp geplukt, lekker drop, stro, peper, chocolade, kers.

Dit voorjaar gaan de rode wijnen op fles, volgend jaar zijn ze in Nederland. Gaat het proeven!

04 januari 2017

Bosbeheer tussen de bedrijven door

Na jaren buffelen in de wijngaard weten we dat je nooit wekenlang eenzelfde werk achter elkaar moet doen.

Afwisseling geeft veel meer plezier en vermindert de kans op blessures. Daarom mogen we in de winter graag met de moterkettingzaag wat bomen omzagen.

Langs de akkerranden van een heuvelachtig luzerneveld groeien de eiken schuin het veld in.

Sommige exemplaren hebben superdikke horizontale zijtakken gevormd, waar je de eikenblokken in de lucht kant en klaar van kunt afzagen.

Andere bomen groeien met zijn vieren of vijven tegelijk uit een gemeenschappelijke stobbe, waardoor het dringen wordt voor een plaatsje in de zon.

Niet dat van ons alles per se netjes en recht hoeft te staan, maar de eiken hinderen soms de machines van Thierry, die zich om de luzerne-exploitatie van Bellevue bekommert. En al die kronkelende bomen en scheve bossages maken ons landbouwareaal kleiner dan het feitelijk is. Snoei geeft ook meer licht en een diverser leven in de akkerranden. En we krijgen prachtige blokken zwaar eikenhout voor in de haard van Bellevue. De grootste blokken kloven we direct en na een jaar of twee drogen, zitten we er dan warmpjes bij.

En vooruit, ook een strakke bosrand vinden we best een mooi gezicht.


03 januari 2017

Dode stronken trekken

De trieste ontmanteling van het zieke veldje Cabernet Franc gaat verder.

Afgelopen oktober, na de oogst, knipten we het loof af, verwijderden we draden - een deel voor hergebruik – en sloopten we een groot aantal palen. Eind oktober kregen we de rooivergunning van het wijnbouwinstituut France Agrimer. Het was toen nog kurkdroog, dus à l'attaque: de bulldozer van loonwerker Patrick Lalanne schepte snel de wijnranken uit de grond zoals wij ijsbollen uit een bak roomijs scheppen.

Toen we eind december weer op de wijngaard aankwamen, zag het veldje eruit als een slagveld. Veel stronken waren wel los maar staan nog rechtop in de grond. Met enige moeite trokken we ze eruit en legden ze met wortel en al in rijen.

Nu, op een koude mistige morgen begin januari, komt Pascal met een tractor en aanhangwagen over het land gehobbeld. Met Pien en Eddy gooien we in drie uur de tweeduizend stronken in de kar. Pascal maakt er twee enorme stapels van.

Eind februari zullen we er een mooi vuur van stoken. Daarna wordt het eenjarig kruid Bijenbrood (Phacelia tanacetifolia) ingezaaid om met zijn penwortels de grond te beluchten en stikstof uit de lucht in nitraatmeststof om te zetten. De akker krijgt een jaar rust.

In 2018 volgt de aanplant van Chardonnay, en, bij wijze van experiment, ook een paar rijen van de zeer kruidige Gewürztraminer. Maar voorlopig ziet de akker er desolaat uit. Zo zonder planten lijkt het allemaal groter dan het was.

23 december 2016

Oei ik snoei

Een paar dagen voor Kerstmis komen we aan op de wijngaard, en onze vriend Abdel heeft al weer ijverig een groot deel van de wijngaard gesnoeid. Als een TGV schiet hij met zijn elektrische mes door de rijen.

Ook wij halen onze snoeimessen uit het vet en beginnen in ons eigen tempo aan de jaarlijkse klus.

In de snoeitijd wordt het oude hout afgeknipt en kiezen we twee hoofdloten (baguettes) en twee reserveloten (coursans). Die laatste twee zijn voorbestemd om volgend jaar de baguettes te worden.

Overal in de wijngaard dubbele in plaats van enkele baquettes aanbrengen, doen we nog niet zo lang. Het is meer werk, vooral als de baguettes in maart worden vastgebonden op de strakgetrokken ijzerdraad. Maar het zorgt voor een betere benutting van de draad, die als een korset de planten steunt. Ook groeien de mooiste trossen in het hart van de plant, dus als je twee uitlopers hebt, heb je twee keer fraaie druiven in het midden van de plant.

We compenseren de extra opbrengst door de baguettes wat korter te maken. Het idee is: hoe minder trossen er hangen, hoe meer geconcentreerd de wijn zal zijn.

Fijn om te merken is dat de wijngaard weer in normaal vaarwater terecht lijkt gekomen. Na de hagelstorm van juli 2014 verloren we dertig procent van de oogst en was veel hout vernield. In de winter van 2015 gunden we de planten herstel door de oude baguettes alleen wat bij te punten. In 2016 was het vervolgens een zwaar karwei om de dikke, twee jaar oude baguettes te snoeien.

Nu, aan de vooravond van 2017, lijkt alles er weer gezond uit te zien, zo blijkt als we in 75 mensuren bijna anderhalve hectare snoeien, ruim een vijfde van ons areaal. Pien en Eddy, Ronald en Hedwig helpen alvast om de gesnoeide takken uit de ijzerdraden te trekken.

13 november 2016

Bellevue Chardonnay: 'feestje' op de kaart

Al enige tijd staat Bellevue Chardonnay als één van de vier witte huiswijnen op de kaart bij het Amsterdamse grillrestaurant Venus & Adonis.

Op de rand van de Jordaan, op de hoek van de chique Prinsengracht en de Elandstraat, wordt voor €5 per glas of €26,75 per fles ons toppertje geschonken. 'Levendig, bloemetje, verfijnd, feestje,' zo luidt de klinkende beschijving van onze wijn op de menukaart.

Bij Venus & Adonis maken ze mooie houtskool-gegrilde vis- en vleesgerechten, en met een gevulde en gegrilde portobello vergeten ze ook de vegetariër niet. Coquilles, gamba's, spare ribs, kip en steak, allemaal met een fijne grillsmaak. De uitdrukking wordt vaak misbruikt, maar 'het smelt hier op je tong', werkelijk.

Trots kijken we elkaar aan als links en rechts om ons heen flessen Bellevue Chardonnay open ploppen op deze drukke zaterdagavond.

'Goh, zijn jullie de producenten', zegt eigenaresse Joyce Lieven. 'Wat leuk dat jullie komen eten. Jullie wijn doet het heel erg goed.'

En plop, daar gaat er weer een open, een fles voor een tafeltje van vier. Een hele leuke gewaarwording, volkomen onbekende mensen die hun neus in een glas met onze wijn steken. We hebben de neiging om naar ze toe te lopen en te zeggen 'da's onze wijn, hoor'. Maar we genieten van onze gamba's en steak Venus, en drinken er een lekker glas rood bij. Van iemand anders deze keer.