Bellevue Chardonnay opnieuw naar Parijs!

En alweer wordt de witte wijn van Bellevue ingestuurd naar het prestigieuze wijnconcours van Parijs. Eind februari 2011 dingen honderden wijnen in verschillende categorieën naar goud, zilver en brons. Na de Bellevue Chardonnay 2009 (kerst 2010 al volkomen uitverkocht!) maakt ook zijn opvolger de reis naar de hoofdstad.

“Jullie nieuwe Chardonnay is vol en aromatisch. Naar mijn mening is hij zelfs beter dan de 2009,” zegt wijnmaker Laurent Duchêne van de cave, als we komen proeven. De wijn is gezien de geringe omvang van ons chardonnayveld (3/4 ha) gemengd met de druiven van een andere boer, die vier kilometer verderop boert op ongeveer dezelfde hoogte als wij (300 meter). Laurent geeft ons een aantal proefflessen mee, ongefilterd en rechtstreeks uit het vat getapt (brut cuve).

Dus worden de feestdagen op Bellevue extra feestelijk met het proeven van de nieuwe wijn, nog troebel door de zwevende, uitgewerkte gistcellen. Een greep uit onze eigen waarnemingen, tot nog toe: aroma’s van peer, meloen, bloemen, citrus. Iemand waande zich op een alpenweitje. In de smaak proefden we pompelmoes, tonic, toast/geroosterd brood, ananas, mango.

Ook de rode wijn ontwikkelt zich mooi op het vat. De nieuwe rode wijn is een assemblage van 75 procent Merlot en 25 procent Cabernet Franc. Anders dan de jaargangen 2008 en 2009 mankeert de wijn Malbec. Die was door de droogte te slecht bevonden voor een plaatsje in de Bellevue-cuve. De wijn is redelijk mooi geconcentreerd en heeft impressies van vooral kersen (morellen) en rijp fruit.

Wordt vervolgd!

Entreebord voor ‘Domaine de Bellevue’

Hij kon er maar geen genoeg van krijgen.

Een bewoner van Huize Henricus, die in december meewerkte aan de wijnkistjes voor Bellevue vond een oude steigerplank en schilderde daarop het bekende logo dat onder meer ook deze website siert.

De entree van het huis is nu verfraaid met het mooie bord.

Bio-Merlot Bellevue gesnoeid

Dat de ‘biologische’ Merlot-druiven eind september door de droogte te slecht waren om er wijn van te maken, is geen reden om niet onverdroten door te gaan met het vertroetelen van ons bio-veld (in transitie).

Al vijf jaar snoeien we deze ranken zelf. Sinds twee jaar snoeien we op een dubbele, korte baguette, waarbij elke plant niet één nieuwe loot krijgt, maar twee.

Het idee is dat stevigheid en houvast van ijzerdraad en pallissage beter worden benut. Ook komen de trossen meer in het centrum van de plant te hangen, wat tot geconcentreerder fruit moet leiden.

De snoei is wel wat meer werk. Het vastmaken van deze loten is zelfs dubbel werk. De klus hebben we met hulp van Rita en Dorien evengoed begin januari al geklaard. De bio-merlot is gereed voor het nieuwe groeiseizoen.

Waterput mogelijk bruikbaar voor bevloeiing

Bij de ingang van de wijngaard staan twee kleine betonnen huisjes. In het ene zagen we al in 2004 een onttakelde motor en een buis. Het andere, lagere gebouwtje was voorzien van een stevig hangslot. Zeven jaar lang lieten we dat slot ongemoeid. Tot de zomer van 2010.

Toen braken we het bouwsel open en zagen een tot de rand gevulde waterput. Twee wijnabonnees die op bezoek waren en duiken als hobby hebben, lieten hun duikhorloge aan een touw naar beneden zakken. Vijf en een kwart meter diep is het waterreservoir. Gezien de omtrek van de put zit er een slordige 15.000 liter water in.

Gesprekken met vroegere bewoner Patrick Quiles van Bellevue maakten duidelijk dat de put tot in de jaren zeventig werd gebruikt voor bevloeiing. “En we dronken ook van dit water. Het was van goede kwaliteit”, zei Quiles. Het karkas van de motor in het andere gebouwtje bleek het restant van een pomp die het water naar het huis honderd meter verderop pompte. Daar bevond zich ook een reservoir. “Ergens moeten de leidingen nog liggen”, zegt Quiles monter.

Maar ja, wat zegt zo’n volle put die veertig jaar niet is gebruikt? Rond Nieuwjaar 2011 pompte regisseur Pascal de put daarom leeg met een mobiele machine. Na enkele opstartproblemen klatert het water in de sloot langs de weg. En wat bleek? Binnen 24 uur was de waterspiegel weer twee meter hoog, 48 uur later was het peil tot drie meter en 72 uur later zelfs bijna vier meter gestegen! En dat in een winter die (tot nog toe) allesbehalve nat is te noemen.

We weten nog niet of we het gaan doen, maar we kunnen in elk geval nadenken over irrigatie. Vanwege de aanhoudende droge zomers hebben bepaalde percelen van de Bellevue-wijngaard steeds meer te kampen met droogtestress. De Franse wetgeving verbiedt niet langer de bekende druppelirrigatie, die vooral in ‘nieuwe wijnlanden’ als Australië en Amerika opgang doet.

De vondst van een functionerende puit is hoe dan ook spectaculair nieuws. De beschikbaarheid van goed water wordt steeds belangrijker in de Mediterrannee. Over een paar maanden zullen we de put nogmaals leegpompen om te kijken hoe snel het reservoir zich onder zomerse omstandigheden vult.