Geslaagde proeverij van witte wijn(en)

De zon scheen vandaag uitbundig en zo'n 30 abonnees wisten de weg naar de alweer traditionele extra lente/zomer-proeverij plaatsvond bij Marijke.

We vierden dat we een meer dan uitstekende opvolger hebben van onze altijd al meer dan aangename Chardonnay. En voor de gezelligheid trokken we dit voorjaar ook de inmiddels gebottelde handgeoogste Gewürztraminer open. De hele witte oogst van Bellevue zag vandaag dus het licht.

Enthousiaste geluiden alom, fijn weer! Laat de zomer nu maar komen!

De draden nog een etage omhoog

Deze laatste juni-week strijken Marijke, Ruud, Titia en Ineke F. neer op Bellevue.

Het kwartet komt de ondersnoei voor de derde keer dit seizoen controleren en zet links en rechts nog puntjes op de i.

'We hebben de Merlot nogmaals ingestopt en draden waar mogelijk nog hoger gebracht’, rapporteert Marijke aan de medevennoten in Amsterdam.

Het lijkt er op dat de wijngaard het wisselvallige voorjaar zonder nachtvorst, hagel of verstoorde vruchtzetting prima is doorgekomen.

'Te weinig werk'

Een opmerkelijk telefoontje vanuit Arzens naar Amsterdam, begin deze week. Ief is twee weken met Marian, Ineke en Sonja op Bellevue voor zomerwerk. Maar na een aantal dagen is er een probleem.

‘Al het werk is gedaan, we kunnen niet verder, weet jij nog een leuke klus?’, vraagt Ief.

Dat was in 20 jaar nog nooit gebeurd. De ondersnoei was al voor de tweede keer gedaan, snoeifoutjes uit het verleden waren gecorrigeerd. Er was geschoffeld. Honderden gerooide stammen van twee Merlot-velden waren van het land gehaald. De oude kastanjepaaltjes waren gestapeld. Waar het kon, waren de ijzerdraden omhoog gebracht en de uitlopers ingestopt.

De wijngaard is ondertussen mooi in bloei gekomen. Het was zowaar tien dagen droog, dus de kleine vruchtbeginseltjes zijn keurig bevrucht door de pollen.

‘Er is geen werk meer’. Het moet niet gekker worden.

Lap dan de ramen van het huis maar! ‘Hebben we al gedaan.’

Maak dan de warmtepomp maar schoon. ‘Is al gebeurd.’

Schrob het terras dan, na een regenbui. ‘Natuurlijk, dat hebben we gedaan.’

Nou, schilder dan de houten kozijnen van de acht ramen op de bovenverdieping maar? ‘Ah, goed idee, we gaan verf kopen.’

Toen braken toch nog inspannende dagen aan in deze, ook in Frankrijk, wisselvallige voorzomer, waarin warmte en regen elkaar afwisselen. De laatste dagen moesten de vier dames alsnog alle zeilen bijzetten om de druiven zo strak en zo hoog mogelijk onder de draden te krijgen. Soms slechts vijf centimeter, maar toch. Het geeft de plant meer steun en houvast en de kans op breuk van takken en trossen neemt erdoor af.

Een nieuw wapen tegen onkruid

Als meest recente aanvulling op het toch al niet kinderachtige arsenaal van moderne wijngaardmachinerie, kwam onze trouwe en bevlogen regisseur Pascal vandaag met een nieuw wapen tegen onkruid op de proppen.

‘Ik heb er lang op moeten wachten, maar dit is me wat’, zegt hij.

Hij toont twee enorme borstels die in een oogwenk alle grote halmen en ander onkruid dat welig tiert tussen de ranken, zowel links als rechts, keurig van zich wegfreest. En passant rossen de borstels in onze wijngaard ook nog de opspringende knopjes van de nieuwe ondersnoei weg.

Het resultaat: aan beide kanten van de machine een keurig schone rij wijnranken.

‘We zien nu ook veel beter waar we de afgelopen jaren nieuwe lootjes niet strak genoeg hebben afgesneden’, zegt Ief enthousiast. ‘Nu hebben we de kans om dit te herstellen.’