Een nieuwe schoffelmachine

Vlak voor de oogst worden alle wijnpercelen in de streek gekeurd. Percelen die niet goed zijn 'geschoond' van onkruid kunnen dan degraderen tot een lagere categorie.

Domaine de Bellevue zit al jaren in de Champions League van het regionale wijnklassement: de schoonste klasse, Vin de Pays d’Oc (IGP). De helft van de wijngaard kwalificeert zelfs voor de officiële Appellation Malepère (AOC).

Bij degradatie naar een lagere wijncategorieën leveren de druiven minder op. In de ergste gevallen mogen ze alleen nog worden gebruikt voor vin de table of -- erger nog -- voor druivensap of azijn.

Door het vele onkruid in deze natte zomer vragen we ons af of we risico's lopen, maar Pascal stelt ons gerust. 'Maak je niet al te druk om al dat onkruid. Het is zoveel, overal en bij iedereen, dat de cave wel een oogje toe zal knijpen bij de beoordeling van de percelen.'

Voor de zekerheid introduceert hij wel een nieuwe (geleende) schoffelmachine. Met rubberen schijven woelt dat apparaat langs de wijnranken. Zonder dat de ranken beschadigd raken, wordt het resterende kleine onkruid losgetrokken en onder een laagje grond gewerkt. De machine is helaas alleen effectief voor het laatste eindje, als al het grote onkruid al met een andere schoffelmachine, met de pikhouweel of met de hand is losgehakt.

Maar de nieuwe machine heeft de hele wijngaard zo in een dikke ochtend gedaan, en het resultaat mag er zijn.

Steun van de jeugd

De strijd tegen het onkruid duurt voort, maar op een middag komt er een aangenaam gezelschapje langs.

Neef Sebastiaan logeert op twee uur rijden en wil met twee vrienden en twee vriendinnen de wijngaard na al die jaren wel weer eens zien. Dubbel leuk is dat de enthousiaste jeugd ook wel even twee uur onkruid wil trekken. Vele handen maken licht werk en zo zijn we ineens bijna een hectare verder.

De inspanningen worden beloond met een mooie rondleiding, een kleine wijnproeverij en een maaltijd met vegan rendang. En na afloop is er weer wat meer esprit bij oom en tante, die met zijn tweeën nog wat hectares onkruid hebben te gaan!

Andermaal snoei en eindeloos distels trekken

Dankzij het wisselvallige, om niet te zeggen natte voorjaar schiet de wijngaard omhoog -- en niet alleen onze wijnplanten.

Ook het onkruid blijft maar doorgroeien. Je zou haast kunnen denken dat er de afgelopen maanden niets is gebeurd, terwijl in werkelijkheid vijftien mensen vier weken lang driftig onkruid hebben lopen weg te schoffelen.

Er zit niet veel anders op dan om vlijtig nogmaals zoveel mogelijk distels uit de grond te trekken en ook ander groot onkruid zoveel mogelijk te verwijderen, vaak gewoon met de hand. In augustus kan Marijke dan de puntjes op de i zetten.

Ook de ondersnoei, vooral Merlot, is dit jaar langer nodig dan erdere jaren. Op sommige stukken van de wijngaard komen we dit jaar al voor de derde keer. Opnieuw verwijderen we de nutteloze, druifloze uitlopers en ook de 'Amerikanen', uitlopers van de Amerikaanse onderstam, knippen we weg. Soms hebben ze zich wel drie meter verder om de trossen gewenteld.

Trossen als handgranaten

Een andere, meedogenlozer vijand van de wijnboeren trekt eveneens profijt van de regen: 'valse' (mildew) en 'echte' meeldauw (oidium, witziekte) tasten niet alleen de bladeren aan met grote bruine en witte vlekken, ze vreten ook de vruchtbeginsels op of leggen later een witte waas over de kleine druivenknopjes, waardoor ze niet verder groeien. Sommige boeren rapporteren half juli dat ze al zestig procent van hun oogst kwijt zijn.

Op Domaine de Bellevue valt de schade goddank mee, mede door de uitgekiende en vooral goed getimede behandelingen van Pascal. De bladeren hebben wel bruine en witte vlekken, maar de druiven zijn gaaf. 'Ik schat de schade voorlopig op nul tot vijf procent,' zegt Emmanuel. Een hele geruststelling. En nu maar hopen op kwaliteit in de trossen. De Chardonnay lijkt opnieuw de kroon te spannen. Trossen als handgranaten.

Een 'pergola-krul' voor de jonge cot

Na een paar weken afwezigheid zijn we weer terug op de wijngaard, en de druiven zijn enorm gegroeid. Fabelachtig is vooral de spurt van de piepjonge Cot.

Eind april zag je ze amper tussen het toen al welig tierende onkruid. We waren haast bang dat de knabbelende damherten ze vorig jaar onherstelbare schade hadden toegebracht.

Twee meter lang

Grondig dieven, de overblijvende hoofd-loot met clips losjes aan de stalen 'tutor' (geleider) koppelen en flink schoffelen hadden in juni al een fraai effect.

Maar nu, een maand later, kunnen we haast niet geloven wat we zien. Vanaf de loten die Ief en haar teams in juni als de toekomstige 'stammen' hadden uitverkoren, ontspringen nu uitlopers van wel twee meter lang, soms zelfs nog langer.

Kaarsrecht

We beginnen het zomerwerk daarom met deze duizend uitbundige planten. We gunnen ze een mooie verdere reis naar de volwassenheid door ze met een grote zwaai om de bovenste ijzerdraad te krullen en ze een paar keer te wikkelen. We noemen het de 'pergola-krul'.

De jonge cot-planten staan nu mooi gefixeerd zodat ze de rest van het jaar kaarsrecht omhoog zullen blijven groeien en genoeg steun ondervinden om 'groot te kunnen groeien' en een stevig wortelstelsel te ontwikkelen.

Nieuwe witte wijn goed geproefd

Een slordige twintig wijnabonnees kwamen op deze snikhete zondagmiddag naar een ‘buitenplaats’ in de Jordaan voor een oude traditie: de lenteproeverij.

Eerst nog in de relatieve schaduw, later in de volle zon en tenslotte weer in de schaduw genoot het gezelschap met volle teugen van de nieuwe Bellevue Chardonnay 2022.

De jongeling is jeugdig fris met veel citrus, vief, maar beschikt ook over een fijne afdronk met impressies van wit fruit als peer. Het is kortom een heerlijke wijn voor deze zomer (en voor daarna).

Menigeen nam na de proeverij een doosje mee naar huis. Ook bestelden veel mensen doosjes per mail.

De Bellevue Rosé 2021 is uitverkocht. Helaas kunnen we in het oogstjaar 2022 geen opvolger aanbieden. We doen er alles aan om in het oogstjaar 2023 wél weer een rosé te mogen maken. Want die missen we tijdens deze warme weken, al is het geen straf om een half jaar met deze Bellevue Chardonnay 2022 te overbruggen.

Goh, wat benne ze mooi!

Niet alleen de Cot (aanplant 2022), maar ook de aanplant van Cabernet franc (in 2021) en Chardonnay (geboortejaar 2018) zijn percelen die wij zelf hebben aangeplant. En dat kun je zien.

Goh, wat staan de planten er mooi en sterk bij. De Chardonnay produceert zo goed met mooie druiven dat deze jonge druivenstruiken al twee jaar de helft van de witte wijn vormen, óók in jaargang 2022 die recent eindelijk op fles is gezet.

En kijk eens naar de piepjonge Cabernet Franc, kaarsrecht staan ze overeind, veel trosjes in wording maar wel wat weinig blad. We fantaseren hardop om de rijpe trosjes die straks nog niet in de rode wijn mogen apart met de hand te oogsten en er eindelijk weer eens een klein maar fijn volume frisse rosé van te maken. We werken aan een lobby daarvoor en hopen op optimale weersomstandigheden zonder hagel.

Wisselvallig weer met veel buien

In april, mei en zelfs in juni regent het regelmatig in de wijngaard. Er zijn dagen bij dat er meer dan 20 mm uit de hemel valt.

Het record is 41 mm op vrijdag 9 juni, aldus het nieuwe watermetertje. De regen klettert op het plastic dat we gelukkig bijtijds over de olijfessen tafel spannen.

Het is de wereld op zijn kop. In Nederland valt er gedurende vijf weken in mei en juni geen druppel regen, maar in Frankrijk is er na een kurkdroge winter sprake van een zeer wisselvallig voorjaar met veel buien.

Dat is normaal gesproken geen goed teken. Vooral in de korte, maar in de cruciale periode van de bloei kunnen buien en lage temperaturen de vruchtzetting belemmeren. Beschermende vliesjes vallen niet van de stampers maar plakken vast, waardoor de pollenkorrels niet kunnen bevruchten. Minder trossen, onregelmatige trossen of – het ergste – trossen waarvan een paar druiven in september en oktober mooi afgerijpt zijn, maar veel nog niet. En dat leidt tot kwaliteitsverlies in de wijn.

Toch lijkt het erop dat Bellevue in dit lastige voorjaar deze hobbel goed heeft genomen. Het wisselvallige weer ging gepaard zonder koude en met veel wind waardoor de vruchtbeginsels snel droogden. We gaan in juli zien of er mooie trossen ontstaan.

Nog meer wijnbouwtechnisch nieuws. Door het droge jaar 2022 hebben de planten in de periode tussen de oogst en de val van het blad weinig reserves kunnen opbouwen, vertelt adviseur en 'kauwboy' Emmanuel. 'Als de druiven zijn geoogst, gaan de suikers die de bladeren nog vaak anderhalve maand produceren linea recta naar de wortels als reserve. Daaruit put de plant dan in het voorjaar om goed te demarreren en flink blad te vormen. Dat is uitgebleven. Je loop kans dat je wel mooie druiven krijgt, maar te weinig blad hebt om de druiven te voeden.'

Doorbuffelen met late-voorjaarswerk

Net als het vroege-voorjaarswerk van februari en maart is het mei- en juni-werk een vast ritueel. Het is onder wisselende weersomstandigheden doorbuffelen.

Draden omhoog brengen om de fragiele uitlopers te ondersteunen en te beschermen tegen de wind. De draden zo strak mogelijk aanspannen. Takken tussen de draden brengen. Voorzichtig een clipje plaatsen, omdat de draad later vaak nog een etage omhoog kan.

Wat ook iedereen kan dromen, is het in gebukte houding weghalen van de uitlopers direct aan het voetje van de planten. Deze scheuten dragen geen druiven en vormen slechts een steppingstone voor meeldauw die vanuit de bodem op weg wil naar de lekkernij bovenin de planten. We doen deze ondersnoei ‘haasje-over’ met twee of drie mensen in een rij, zodat je steeds even rechtop lopend je rug kunt strekken. Hup, weer een rijtje af.

Hakkuh, hakkuh, puf, puf

We proberen al deze voorjaarswerkzaamheden zoveel mogelijk af te wisselen om de eentonigheid te breken en de spieren te ontzien. Maar op een gegeven moment blijft alleen het zwaarste ritueel over. We noemen het ‘hakkuh, hakkuh, puf, puf’: op haast Afrikaanse landbouwwijze hakken we met een pikhouweel onkruid als bramen, kweekgras, vijfvingerkruid, zuring, kaasjeskruid en allerlei ander onkruid vrij rond de planten. Distels proberen we er zo veel mogelijk met lange penwortel en al uit te trekken of te steken, uiteraard met een handschoen.

En dan zijn er ook nog de huis, tuin en keukenklusjes, zoals ramen lappen, helofytenfilter schoonmaken, gras maaien en maaisel afvoeren, kersen plukken, snoeien.

Vier teams ontfermden zich dit jaar gedurende ruim vier weken non-stop over al dit werk. Duizendmaal dank dus aan Elly, Riet, Ria, Gerda; Liesbeth, Piep, Caroline, Wenny; Marian, Sonja, Ineke, Jorie.

Jonge Cot-aanplant groeit als kool

Als Ief eind april op de wijngaard arriveert, staat het onkruid immens hoog.

De piepjonge Cot-plantjes, in het voorjaar brandschoon geschoffeld, zijn haast niet terug te vinden. Vooral het knalgele mosterdzaad overwoekert de kleine wijnplanten.

Maar binnen een week heeft de patronesse het meeste onkruid in haar eentje gevloerd en staat de kwart hectare Cot (1000 planten) er weer patent bij. Ze kunnen daarna, niet gehinderd door mee-eters en lichtvangers, onbekommerd groeien. In een maand tijd zijn ze al een meter hoger en zijn ze strak 'gediefd' om ongewenste zijscheuten te voorkomen.

Lente!

En daar hangen de 'seksdozen' weer

Aan het einde van deze vijf weken durende voorjaarswerkzaamheden hangen ief, Diny en Puk de bekende bruine capsules op die gedurende zes maanden opmerkelijke stofjes zullen verspreiden.

Het is de in een fabriek nagebootste geur van signaalstoffen die dieren (en mensen) aanmaken om de andere sekse aan te trekken. Feromonen heten ze, letterlijk ‘drager van opwinding’ in het Grieks.

In het geval van Bellevue trekt de vrouwengeur de mannetjes van het vlindertje ‘vers de grappe’ aan. Dat op zichzelf onschadelijke vlindertje plant zich van het voorjaar tot aan de oogst een keer of drie voort. De rupsjes groeien eerst op de blaadjes en voor de laatste generatie leggen de vlindertjes de eitjes op de druiven. En dan begint de narigheid.

De rupsen doorboren de schil en het sap stroomt weg. Afgezien van de schade aan enkele druiven, wordt de hele tros een kleverige zoete bende, die weer schimmels aantrekt. Een wijnboer kan zo een groot deel van de oogst verliezen.

Door nu met de duizenden ‘dragers van opwinding’ vooral mannetjes te lokken, leiden we de vlinder om de druiventuin. We veroorzaken een enorme ‘sexual confusion’. Want de vrouwtjes denken ‘wegwezen, er zijn hier al veel te veel vrouwtjes’ en de mannetjes vliegen er in volle vaart opgewonden op af: 'ha, kom op, het is daar een paradijs'.

‘Seksdozen’ noemen we deze biologisch verantwoorde capsules die wij als eerste in de streek gebruiken vanaf 2013 en hopelijk doen ze ook dit jaar hun werk.

25 Chardonnayplantjes en 2 Gewurz

De jonge aanplant van Chardonnay is volop op stoom gekomen.

Vorig jaar leverde de oogst van dit veld uit 2018 net zo veel op als het oude veld uit 1998. We denken dat dit mede komt door de uitstekende start die we de aanplant hebben gegeven. De bodem een jaar met rust gelaten, vertroeteld, geschoffeld, compost gegeven. De stammetjes mooi rechtop gezet en uitlopers lekker ingestopt tussen strakke draden. Tot en met vandaag houden we het onkruid binnen de perken.

Toch zijn er op de duizend nieuwe planten een aantal stronken niet aangeslagen. We hebben het een jaar of drie aangekeken, maar na de vorige oogst hebben we 27 planten gemarkeerd en eruit gehaald. Soms met moeite vanwege de wortels, andere keren waren ze zo dood als een pier. Geen idee waarom ze niet aansloegen, zeggen onze experts. 'Maar je kunt nu met nieuwe aanplant je veld op orde krijgen. Het verschil tussen een plant uit 2018 en een plant uit 2023 is straks niet meer te zien.'

Dus op deze mooie eerste lentedag plant ief in haar eentje 25 nieuwe chardonnayplanten en 2 gewurztraminerstekjes. Goed water geven om een mooie ‘kluit’ te vormen die straks beter tegen de droogte kan. Hopelijk dragen ze over twee jaar bij aan de oogst. We gaan ook serieus nadenken om de druiven van de 150 Gewürztraminerplanten op fles te zetten en aan het Bellevue-assortiment toe te voegen. Wordt vervolgd!

Tie-wraps voor piepjonge Cabernet-Franc

Waarom de jonge chardonnay er zo strak bij staat, komt door een zwarte tie-wrap (cravate of risselandes in het Frans).

Daarmee binden we na het tweede jaar het al dikker wordend, maar nog zeer zwiepend stammetje recht op de porteur en knippen de rest af. Het jaar erop gaan we plant echt snoeien.

En dus doen we deze tie-wrap-actie dit jaar bij de Cabernet Franc die we in 2021 aanplantten. Het plastic ding blijft vijf jaar zitten. Daarna staat de stam op eigen kracht kaarsrecht en zullen de jonge cabernet francdruiven – een soort die we steeds meer zijn gaan waarderen – Bellevue Cuvée Maarten én rosé Bellevue kleuren.

Attache

Na een week wordt het rammasse- en paal-draad-team afgelost en betreedt de bekende furie van attache-amazones het veld.

Geconcentreerd binden zij de loten vast op de porteur-ijzerdraad. Op het grote, tot AOP-gepromoveerde veld, gaat het om één baguette, elders om twee baguettes. De dames zetten de soms zeer scheve planten zoveel mogelijk rechtop. Als een trein schuiven ze haasje-over door de rijen, waardoor ze steeds even hun rug kunnen strekken.

Het regende eindelijk een paar dagen. Vervelend voor de dames, maar de droge bodem vond het een groot genoegen. En een geluk bij een ongeluk is dat de soms stugge droge takken beter buigen en zich makkelijker voegen naar de vrouwenhanden van Sonja, Caroline, Ineke, Barbara, Edith, Nicole en Marian. En Diny! Bellevue is jullie weer dankbaar!

Frankrijk Droogteland

En toen waren we plotseling een nieuw woord rijker: 'winterdroogte'.

In normale jaren laadt de bodem zich na een lange hete zomer in de winter op met de vaak overvloedige regen om er het volgend seizoen weer tegen te kunnen. Maar dit jaar niet. Van begin februari tot begin maart viel er in heel Frankrijk geen spatje regen. Dat is nog nooit gebeurd.

We zien op Bellevue ook dat de grond droog is, op sommige plekken zelfs met de bekende ‘scheuren’ in de toplaag van de bodem. Alsof we in Afrika zitten.

Kurkdroog

Op een enkele stuifsneeuwbuitje na blijft het ook de tweede helft van februari kurkdroog. Dat is alarmerend. Want wij kampten in 2022 met een droog en vooral heet jaar. De heuvels van Bellevue moeten zich dringend vullen met water om achterstanden weg te werken en robuust te zijn voor opnieuw een mogelijk droog jaar. Maar dat gebeurt (nog) niet.

De harde westelijke Tramontana-wind (in het regionale dialect 'Cers' genoemd) wakkert het drogende effect nog aan, als een koude trek in de 'schoorsteen' tussen de Pyreneeën in het Zuiden en het Centraal-Massief in het Noorden.

Ook de rivieren staan laag. Doordat het ook niet sneeuwt, geeft dat te vrezen voor later dit voorjaar en zomer. Want in droge en warme periodes is er dan amper smeltwater dat rivieren en beken kan voeden.

De klimaatverandering met zijn grotere kans op langere periodes van extremere droogte (en grotere kans op stortbuien met meer wateroverlast) openbaren zich voor onze ogen.

Winterwerk: ramasse, paal-en-draad, attache

En daar zijn ze weer, in volle glorie en op volle sterkte. Het fameuze ‘eerste’ krokusteam.

Al jaren komen ze zonder dralen naar Bellevue. Hun komst is altijd afgestemd op Carnaval vanwege de feestvreugde van Elly en Joris. Eigenlijk voert dit team, 11 mensen dit jaar, in een klein weekje, een enorme klap winterwerk uit. Als dit team er niet is, of het werk niet afkrijgt, draait het hele voorjaarswerk in de soep.

Eigenlijk zijn er drie – en dit jaar bij wijze van experiment zelfs vier – teams die in harmonie professioneel samenwerken. Allereerst Gerrit, Joris en Mark die de gesnoeide takken uit de draden trekken (de ramasse). Vervolgens Jan, Herbert en René die alle paaltjes en draden nalopen, repareren en vervangen, inclusief honderden spijkers. Met een elektrische slijptol haalden we ook stukjes van te hoge metalen paaltjes af. En vervolgens de eerste van een serie attache-teams, Elly, Afke, Marijke en Ief, die de loot/loten van dit jaar op de strak gespannen ijzerdraad binden. En het experiment dit jaar was Albert, die goeddeels solo, maar ook vaak samen met Marijke de maaltijden (diner en lunch) verzorgde. Elly organiseerde een bijzondere proeverij met Bellevue-wijnen en niet-Bellevue-wijnen op de 19e verjaardag van de wijngaard op 26 februari.

De klus van het zware eerste winterwerk was grotendeels in ruim vijf dagen geklaard, met dank aan de (extreem) droge dagen. Dat dan weer wel.

Maarten Sauvage gaat op fles

We houden jullie al langer op de hoogte van ons experiment in september 2021.

Met de hand oogstten we toen een lange rij Merlot en een lange rij Cabernet Franc. Twee keer 450 kilogram trossen brachten we naar Domaine Le Pas de la Dame. Daar gistten de druiven met de gisten die van nature op de schilletjes aanwezig zijn – de zogeheten inheemse of wilde gisten – tot ‘Maarten Sauvage 2021’, zoals wij deze wijn gingen noemen.

Bijna anderhalf jaar lieten we de wijn zich rustig op natuurlijke wijze ontwikkelen. Op zijn dooie akkertje met zijn ‘eigen’ gisten.

Op vrijdag 10 februari kwam een bekende vrachtwagen om de wijn uit ons eigen 700 liter-vat in fraaie flessen te pompen. We plakken er zelf een nieuw klein etiketje op, naar een idee van kunstenaar Noor Geurts en uitgewerkt door Anna en ief. Heel wild en tegelijk heel subtiel.

Trouwe abonnees vinden later dit jaar één fles van deze bijzonder kleine oplage in hun wijnpakket.

Chardonnay 'vertikaal' geproefd

Soms krijgen we als Hollandse wijnboeren een buitenkansje.

Voormalig trouwe wijnabonnee Jos wil zijn verjaardag vieren en ziet in zijn opslagplaats een forse voorraad van vijftien flessen Bellevue Chardonnay. Bij nadere inspectie ziet hij verschillende jaartallen op het etiket staan: 2018, 2019 en 2020.

We spoedden ons snel (met voor de zekerheid een fles Chardonnay 2021) naar hem. Voordat we het doorhadden, plopten we vier flessen open. Een zeldzame kans op een zogeheten vertikale proeverij van witte wijn.

'Vertikaal' is wijnjargon voor het proeven van dezelfde wijn van verschillende jaargangen. Met onze rode wijn doen we het elk jaar wel een keertje. Voor de Chardonnay is dit de primeur.

Wat blijkt? 2018 en 2019 kunnen linea recta naar de gootsteen. 'Jammer Jos, te lang bewaard'. Maar de 2020 blijkt na tweeënhalf jaar nog verrassend goed, met frisse goede zuren. Leuk om dit een keer te doen.

Chardonnay 2022 is bijna klaar

Vlak voordat we terug naar Nederland gaan, ontmoeten we in Cave Vendéole wijnmakers Marc en Pauline.

Zij zijn opgetogen over de kwaliteit van de kakelverse Bellevue Chardonnay 2022 en willen ons er deelgenoot van maken: Mooi fris, niet te zwaar (12,6 alc. graad), geel fruit als ananas.

We zullen wat aanpassingen moeten doen aan het etiket. Zo is deze wijn niet met de hand maar met de plukmachine geplukt. De cave, op hun beurt, gaat een datum zoeken waarop de Bellevue-wijnen editie 2022 later dit voorjaar op fles worden gezet.

We proeven ook de al snel rijpende Cuvée Maarten 2022.

En dat was 2022..

Met de hoeveelheid dode maar ook door de schoffelmachine omvergereden stronken zouden we gemakkelijk een oudejaarsvuur kunnen maken waar ze in de Haagse Schilderswijk jaloers op zijn. Wij doen het echter gedoseerd en smeren het vuur uit over twee dagen.

Zo kunnen we met een biertje en daarna met een glas bubbelwijn en wat oesters langer onze gedachten laten gaan over het idiote klimaat in de wereld. De opwarming van de aarde, in de vorm van de stijgende temperatuur met zijn steeds extremere gevolgen, maar ook het oplaaiende extreme oorlogsgeweld in de wereld, te beginnen in Oekraïne.

Het is verschrikkelijk, we kunnen er weinig aan doen en het lijkt allemaal ver weg op Bellevue. De sfeer rond huis en gaard is zo vredig dat we het iedereen toewensen. Als iedereen in de wereld zich nu eens ging bekommeren om het stukje aarde waar hij of zij zeggenschap over heeft, beter achter te laten dan het aantrof, dan zou het toch beter gaan in de wereld. Of is dat te naïef?

De wijnplanten lopen in het voorjaar onverstoorbaar uit en gaan in het najaar elke keer rustig in winterslaap. Dat doen ze dit jaar, deden ze vorig jaar en zullen ze volgend jaar doen en ze deden het ook al in 2004 toen wij hier terecht kwamen.

Het licht van de winterzon werpt zijn lange schaduwen over de glimmende schollen geploegde aarde, waaruit de pas een maand geleden gezaaide granen hun frisgroene kopjes opsteken: 'hallo wereld'.

Het team van Bellevue wenst alle vrienden, vriendinnen, familie en abonnees een groen, gezond en vreedzaam 2023 toe!