Snoei en praat
Paal en draad
Oogst en raad
Man en maat
Domaine de Bellevue treurt
om het verlies van Maarten Evenblij
Snoei en praat
Paal en draad
Oogst en raad
Man en maat
Domaine de Bellevue treurt
om het verlies van Maarten Evenblij
Leuk nieuws van de graanakkers van Bellevue. Na zes jaar luzerne, dat als veevoer voor koeien en schapen diende, zaaien we eenmalig een wat vergeten tarweras in.
Thierry Bonhomme, de man die zich al jaren bekommert om onze akkervelden, heeft contact met bakker Rolf in Quillan, veertig kilometer zuidwaarts. Die zoekt akkers waar hij de variëteit ‘Renan’ kan inzaaien, een zachte tarwe die meel oplevert voor broodjes.Het mooie van luzerne is dat je er na eenmalig inzaaien geen omkijken meer naar hebt. Twee keer per jaar maaien en balen persen volstaat. Na een jaar of zes worden de luzernevelden echter niet alleen minder productief. Landbouwregels maken dat de velden dan ook vervallen in de wat denigrerende administratieve categorie ‘prairie permanente’. ‘Voor de premie en landbouwsubsidie maakt het niks uit, maar je verliest wel het recht om nog ooit tarwe, zonnebloemen, erwten of linzen op je akkers te verbouwen’, zegt Muriel Barbaste van het regionale departement van het Ministerie van Landbouw in de Aude. Niet dat we daar voorlopig plannen voor hebben, maar het is misschien toch slim onze vrijheid niet teveel in te perken.Dus nemen we nu op de acht van de zestien hectare oudste luzernevelden de Renan-tarwe, populair onder biologische broodbakkers. Op drie hectare komt gerst, en vijf hectare blijft braak liggen.
Voordeel is dat de tarwe na een lange cyclus van luzerne het doorgaans goed doet op de met stikstof uit de lucht opgeladen bodem (groenbemesting). Vanaf de zomer van 2015 gaan we natuurlijk op bezoek bij bakker Rolf in Quillan om wat Renan-brood van de Bellevue-bodem te kopen. Ook in 2016 zaaien we een tarwe in, om daarna waarschijnlijk weer een fijne cyclus met luzerne te beginnen.
Ze proefden de nieuwe rode wijn, alweer de achtste rode wijn van Bellevue-bodem. Zacht, fruitig, soepel, op dronk, zo hoorden we. Impressies van kersen en rood fruit.
De aanwezigen horen en zien ook het verslag van het oogstjaar 2014. Een voorjaar en vruchtzetting volgens het boekje, totdat een hageltornado op zondag 6 juli 30 procent van de oogst vernielt. Desalniettemin rijpen de druiven mooi af, en halen we eind september en begin oktober een mooie oogst binnen, waarvan bijna 6000 kilo met de hand geplukt.
Bellevue zet vooral met de handgeplukte oogst een flinke stap voorwaarts. In 2012 oogstten we het biologisch perceel Merlot op het juiste moment, maar waren we met te weinig mensen. Het jaar erop waren we met twaalf mensen, maar eigenlijk net een paar dagen te laat. Dit jaar pakten we het grondiger aan. Gedurende drie weekenden waren er steeds vier tot zes mensen paraat om de meest rijpe druiven van de ranken te plukken.
Daarbij was het ook de kunst om te wachten. Secure analyses van suikergehalte en zuurgraad van de druiven wees uit dat het eerste team eind september duidelijk te vroeg was. Maar geen nood, met hen haalden we een rijke oogst aan walnoten binnen. We zaagden bovendien drie kubieke meter eikenhakhout. Ook namen we na tien jaar de snoei van heesters en bomen in de tuin grondig onder handen.
Het weekend erop kon het tweede team wel aan de slag met de klus waarvoor ze waren afgereisd. We haalden mooie rijpe Merlotdruiven van het biologische perceel binnen. Bijna 1900 kilogram belandde in ons eigen vat bij experimenteerbedrijf Domaine de Cazes.
Vervolgens begonnen de vier eigenaren op de donderdag daarna hoogstpersoonlijk aan de handmatige oogst van superrijpe Cabernet Franc. In het weekend maakten we het af. De Cot, die het zwaarste was getroffen door de hagel, was niet optimaal rijp geworden door de hagel. Omdat we toch een typische ‘stijl Malepere-wijn’ (Merlot, Cabernet Franc, Cot) willen, hebben we toch we een beetje Cot (500 kilogram) geoogst om deze samen met de mooiste trossen van een ander veld Merlot tot rode wijn te vergisten.
Het laatste weekend haalden we nog 1400 kilogram van een perceel Merlot binnen. Ongelofelijk! Bij Domaine de Cazes ligt niet alleen de (machinale geoogste) Chardonnay op het vat, in drie verschillende vaten ligt handgeplukte bioMerlot, Cabernet Franc en een beetje Cot gemengd met Merlot te rijpen. Vanaf Kerstmis kunnen we samen met wijnmaker Philippe de optimale blend gaan samenstellen.Het grote voordeel van de organisatie in dit oogstjaar is dat de oogstmachine van Pascal kon wachten tot wij in alle rust de mooiste trossen met hand hadden weggeritst. Op dinsdag 7 oktober ging er nog eens ruim 30 duizend kilo rode druiven naar Cave La Malepere waar onze druiven rijpen. We kunnen deze machinaal geplukte wijn straks rustig vergelijken met de handgeplukte druiven.
Voor dit geweldige resultaat dankt het supertevreden Bellevue-kwartet Mirjam, Dorien en Rita; Puk, Diny, Marina, Jorie en Marian; Aphque, Anthony, Joost, Katrien, Jan en Marieke; Elle en Barbara.
De zomer van 2014 in Zuid-Frankrijk is instabiel: niet echt warm, de ochtenden vaak grijs, de nachten aan de koele kant en er valt vooral veel regen.
Al dat vocht doet de toch al door de hagelstorm gekwetste wijngaard geen goed. Druiven die kapot zijn gehageld, drogen netjes uit tot harde puntjes.
Gevaarlijker zijn de druiven die een kleine blessure in de vorm van een scheurtje in het velletje hebben opgelopen. Daar kan door regenwater en dauw rotting en schimmel ontstaan die met de rijping en de stijging van het suikergehalte om zich heen kunnen grijpen.
In een normale zomer schoffelen we wat, vertroetelen ons Merlotbioveld en de gevoelige Chardonnay-druiven en halen de laatste uitlopers aan de onderstammen weg. Vanaf half juli geldt slechts één gebod: blad wegtrekken, en wel aan de oost- of noordzijde van de planten. Aan de west- of zuidzijde kunnen druiven verbranden in de zon, dus daar dient het blad als parasol.
Deze zogeheten effeuillage dient meerdere doelen. Minder blad betekent meer ventilatie rond de druiventrossen en dat vinden schimmels en insecten niet leuk. ‘Bovendien helpt het licht, en vooral dat van de ochtendzon, de druiven mooier te rijpen’, zegt Emmanuel Robert, die met een heggenschaar razendsnel de bladeren rakelings langs de druiventrossen wegknipt.
Voor de laatrijpende Cabernet franc geldt bovendien dat het zonlicht pyrazines in de druiven verbrandt, leren we. ‘Deze stoffen kunnen een niet aangename, vegetale smaak van groene paprika’s aan de wijn geven.’
Uiteindelijk weten we bijna vijf hectare van onze acht hectare te effeuilleren. Niet met de schaar, maar met de hand, als katten klauwend in het gebladerte.
De schade door de hagelstorm is intussen vastgesteld op gemiddeld dertig procent, met 15 procent verlies in de Chardonnay en 55 procent kapot in de Cot.
Wat er echter tevoorschijn komt na de effeuillage mag er wezen. Vanaf half augustus verschijnen er weer de bekende rode blosjes op de rode druiven, eerst Cot en Merlot, later ook de Cabernet Franc. De véraison is begonnen.
Eind augustus noemt technicien Thierry Grimal de Chardonnay van Bellevue zelfs de mooiste die hij in de streek heeft gezien.
De verwachting is dat de Chardonnay omstreeks 10 september wordt geoogst, de rode druiven volgen in de periode vanaf 20 september. Nu hopen op rustig nazomerweer!
Het valt mee op Bellevue. Tussen de 30 en 60 procent, is zijn conclusie. Vooral de Cot is zwaar getroffen. Bij uitstek aan de kant waarop de wind stond, hebben de hagelstenen hun verwoestende werk gedaan. Opvallend zijn natuurlijk de verdorde bladeren en aangetaste trossen, maar er is meer. Eric wijst op bruine plekken op de takken waar de bast is gespleten. Soms vele per tak. “Hier heeft een hagelsteen de tak geraakt en hier ook en daar”, wijst hij. “Dat zijn zwakke plekken die gemakkelijk breken. Dat zul je straks na het snoeien merken als de door jullie geselecteerde baguettes afbreken bij het attacheren ervan.”
De expert wijst eveneens op beschadigingen aan de steeltjes van sommige druiventrossen. Ook dat zijn zwakke plekken die ertoe kunnen leiden dat de trillingen van de naderende oogstmachine de trossen al los schudden voordat de druiven in de oogstbak kunnen vallen.
Tijdens het werken in de wijngaard ervaren we later inderdaad de kwetsbaarheid van de takken. Als we uit de haag van druivenplanten gewaaide takken willen terugstoppen tussen de draden breken ze dikwijls af: precies op het punt waar een hagelsteen ze heeft getroffen.
Een week later op de ‘technische dag’ van de experimenteerboerderij van de gezamenlijke wijncoöperaties in de streek (waar onze biomerlot nu twee keer is gemaakt) horen we het hagelrapport van deze zomer. Diverse hagelbuien zijn over de streek – het departement Aude – getrokken, maar geen was zo fel en vernietigend als die van 6 juli. Ruim 12.000 hectaren druivenplanten werden getroffen, waarvan 1.500 hectaren voor 80 tot 100 procent als verloren moeten worden beschouwd. Met een ernstig gezicht noemde de technicus ons dorp, Arzens, als een van de meest getroffen plaatsen.
Tien jaar lang zijn we de dans ontsprongen, maar nu is het raak. Vanuit het westen raast de hagelbui door ons departement de Aude richting zee om vlak daarvoor nog even noordwaarts af te buigen naar de bekende wijnstreek Minervois. Volgens deskundigen is in de provincie 15.000 hectare wijngaarden en graanvelden getroffen. Sommige velden met zonnebloemen lijken wel spinazie. De minister van Landbouw komt hoogstpersoonlijk een kijkje nemen in de streek.
Vergeleken met onze benedenbuurman Frederic komen wij er nog goed van af. “Het is een catastrofe”, zegt de sympathieke jonge wijnboer die al tien jaar geheel biologisch boert. “Ik heb niet alleen dit jaar geen oogst, maar mis ook het hout om te kunnen snoeien voor 2015.”
Zijn velden lijken door het epicentrum van de hagelstorm getroffen. Er zit amper nog blad aan de struiken. Veelbelovende trosjes zijn er helemaal vanaf geranseld of hangen er troosteloos als bruine krenten bij.
Bij ons lijkt het op het oog mee te vallen. Veel blad en mooie trosjes liggen op de grond. Maar vooral aan de oostzijde van de planten zijn de trossen gaaf en hangt het blad, onontbeerlijk voor de fotosynthese en dus voor de suikers, er ongeschonden bij. Helaas heeft de hagelstorm de bladeren aan de zuid- en westzijde weggeslagen. De overgebleven trossen zijn nu ongewapend tegen hevige zon waardoor er kans op verbranding ontstaat.
Maar goed, het goede nieuws is dat de Chardonnay en de BioMerlot er redelijk goed bij staan. Onze wijngaard heeft allerlei houtwallen, flauwe taluds en heuvels waardoor er luwtes zijn die bescherming bieden tegen dit soort natuurrampen. Toch is het is jammer, want de bloei en vruchtzetting verliepen dit voorjaar perfect. Oogst 2014 leek genereus te worden. Dat laatste gaat niet gebeuren, zoveel is zeker. Nu maar hopen op een kwalitatief goed jaar.
De verrassing is groot als we eind juni de eerste flessen BioMerlot 2013 proeven. De opvolger van de ‘fles met het paarse etiket’ mag er wezen. Fluweelzacht, soepel, makkelijk drinkbaar.
Omdat we slechts een luttele 1000 kilogram konden oogsten, is het volume van 550 liter te gering om door de mobiele bottelfabriek te voeren waarmee de wijn normaal op fles wordt gezet. Gelukkig weten Philippe en Gilbert van experimenteerboerderij Domaine de Cazes raad: we zetten de wijn zelf op fles, met de hand.
Wow, wat is het jammer dat we slechts 733 flessen hebben. De 250 trouwe wijnabonnees van Bellevue zijn in elk geval verzekerd van een fles in het wijnpakket dat later dit jaar wordt gepresenteerd op de traditionele najaarsproeverij van Bellevue.
De Chardonnay comme d’habitude het eerst, de Cabernet franc het laatst, de cruciale periode van eind mei tot half juni verliep zonder grote temperatuurwisselingen en zonder al te veel regen. De planten kwamen daardoor gelijkmatig in bloei. Spoedig daarna zagen we de druiven ontstaan: eerst speldenknopjes, toen erwtjes en toen knikkers.
En oh, wat zijn het er veel! Er volgen ongetwijfeld nog veel hobbels op onze weg naar de oogst, maar deze belangrijke hindernis is genomen. Het belooft een genereus en in eerste aanleg ook kwalitatief sterk jaar te worden.
Door het voorspoedige en regelmatige groeiseizoen konden ook de traditionele juni-equipes goed uit de voeten. Tweemaal is de ondersnoei – de uitlopers aan de voeten van de wijnranken weggehaald. Precies op het juiste moment zijn de draden ingeklapt en omhoog gebracht waardoor de uitlopers met de kleine trosjes recht omhoog groeien. Om te voorkomen dat ze er door de soms heftige wind tussenuit floepen, hebben we goed getimed composteerbare plastic clipjes aangebracht. In drie weken tijd hebben we met een vijftigtal handen het zware wijngaardwerk weer geklaard.
Op een ander bosperceel solliciteert een kwartet kwijnende acacia’s van dertig meter hoog eveneens naar de motorkettingzaag.
Op de laatste dag van mei was het zover. Eindelijk had Patrick tijd. De man die al jaren voor ons het grote, zware en vooral gevaarlijke werk met de motorkettingzaag doet, pakt het tegenwoordig al helemaal professioneel aan. Patrick heeft een lier gekocht met een gevlochten staaldraad van honderd meter. Gemonteerd op zijn tractor aan de rand van het bos of langs de weg, sleept hij daarmee zonder mankeren de meterlange stammen uit het bos. Klik hier voor filmpje. Op een vrije plek ontdoen we ze samen van onbruikbare zijtakken en zagen we de stammen op twee meter.
Na ruim één dag werken, schatten we dat we genoeg hout hebben voor driehonderd paaltjes die de ijzerdraden in de wijngaard dragen. Die kolossale voorraad lijkt genoeg voor een jaar of drie. Ze vervangen de omvergereden of verrotte paaltjes die we op hun beurt daarna opstoken in de houtkachel.
Er resteert nog één klus. Met Patrick’s door de tractormotor aangedreven kloofmachine moeten we de bomen nog splijten. Dat komt later dit jaar.
‘Intercep’ heet het ingenieuze apparaat. De mechanische schoffelmachine hangt achter de tractor en zigzagt met zijn messen het onkruid tussen de wijnranken weg. Het is het chemievrije alternatief voor onze beslissing om de hele wijngaard biologisch te maken.
Sinds dit voorjaar slaan we de jaarlijkse spuitbeurt tegen onkruid over. Om te voorkomen dat de distels, bramen en handjesgras al te welig gaan tieren en om ook schadelijke soorten als Canadese fijnstraal en tal van andere woekeraars het hoofd te bieden, experimenteren we met een mechanische schoffelmachine.
Het apparaat heeft een soort voelspriet, die maakt dat hij zodra de voet van de wijnrank raakt, de messen ijlings worden ingetrokken. Met een slakkengang ploegt de tractor zich door de wijngaard. Twee werkdagen zijn er nodig om het onkruid op onze acht hectare los te schoffelen.
Leuk is dat de bodem tussen de ranken maandenlang los blijft en ademt. Losgeraakt onkruid is er dan later nog met de hand of pikhouweel uit te trekken of hakken zonder dat we in de keiharde grond hoeven te bikken.
Het is weer een zeer ‘a-typische’ Chardonnay geworden. In de geur herkennen we nog wel iets van de specifieke Chardo-smaak zoals witte bloemen en gras, maar in de mond is frisheid en de fijne zuurgraad compleet verrassend terwijl de typische ‘vettige’ smaak praktisch ontbreekt.
Hoe het komt? Bellevue ligt met 300 meter nu eenmaal op relatief grote hoogte. Verder is er in 2013 wat aan de vroege kant geoogst, wat niet alleen de frisse zuren maar ook het lage alcoholpercentage (krap 12 procent) verklaart.
Ruim voorradig in het land is de vijfde editie van de Chardonnay van Bellevue. Lekker voor voorjaar en zomer, als aperitief en bij salades.
‘Maar,’ oppert Pascal, ‘dan moet ik voor die luttele drie resterende hectaren met een tractor en spuitmachine speciaal naar boven komen. Laten we dan proberen om heel Bellevue biologisch te maken.’
Deze nieuwe keuze is niet zonder risico. Vooral ons kleine perceel witte druiven (Chardonnay) is erg gevoelig voor meeldauw en valse meeldauw. ‘Jullie zullen de zaak nog nauwkeuriger moeten volgen en grondig surveilleren,’ aldus Pascal.
Ook biologische buurman Frédéric en specialist Emmanuel beloven de cruciale maanden tussen half mei en half juli een extra oogje in het zeil te houden. Het is ook de periode dat we zelf veel in de wijngaard zijn, onder meer om de ondersnoei met de hand te doen.
We zullen ons zelf ook nog meer gaan scholen om de symptomen van meeldauw tijdig te signaleren en in te grijpen met het arsenaal middelen die zijn toegestaan volgens de biologische wijnbouw.
Eind maart is Pascal aan de lijn. Het is urgent. ‘We gaan een nieuw middel inzetten tegen de Ver de la grappe,’ zegt de regisseur. ‘Het scheelt spuitbeurten tegen deze schadelijke vlinder en het verhoogt op termijn de natuurlijke weerstand van de planten. Maar je moet vóór 8 april 4500 capsules in de wijngaard komen ophangen. Blokkeer een weekend en boek een vliegtuig,’ gebiedt de regisseur.
Dus staan we 2 april in een bulderende wind in de wijngaard. Het middel in kwestie zijn feromonen, signaalmoleculen waarmee in ons geval vrouwtjesvlinders Eudemis hun mannetjes lokken.
Het onooglijke motje is bepaald geen onschuldige fladderaar. Begin april is de eerste generatie geslachtsrijp. De vlindertjes leven circa 5 weken en planten zich voort op de wijnstronken en wijnbladeren.
Dat is allemaal nog tot daaraan toe, maar de derde generatie legt eieren op de rijpe druiven, ergens in augustus. De rupsjes die daaruit voortkomen, boren zich in de druiven en prikken ze lek. Soms zitten er wel dertig rupsen in een druiventros. Niet alleen gaat kostbaar sap verloren, erger is dat grijze schimmel (Botrytis) op het suikerrijke vocht afkomt en hele trossen aantast.
Chemieconcerns als BASF hebben met spectometrisch onderzoek de verantwoordelijke moleculen van de feromonen vastgesteld en het spul vervolgens nagemaakt. ‘De vrouwelijke geur verdampt met minieme hoeveelheden door de plastic capsules heen, waardoor mannetjes denken dat ze kunnen paren. Ze raken compleet in de war door deze confusion sexuelle,’ legt Emmanuel Robert uit. Als specialist van de coöperatie Arterris raadt hij deze methode aan voor wijngaarden als Bellevue, die geïsoleerd liggen en niet onder invloed staan van conventionele producten van naburige wijngaarden. ‘Na enkele jaren neemt de natuurlijke weerstand van de plant toe, zo blijkt uit onderzoek in Duitsland,’ weet Emmanuel.
De capsules moeten ongeveer om de vier planten aan het ijzerdraad worden geclipt. Aan de buitenste rij brengen we een dubbele dosis aan. Om de mannetjes al in de bosrand in verwarring te brengen, hangen we de seksdozen ook in de takken van ceders en eiken. Het lijkt alsof we een speurtocht uitzetten voor een kinderfeestje.
Met zijn tweeën is de klus in een goede dag werken geklaard. De eerste biologische noviteit op Bellevue is een feit. De capsules blijven werkzaam tot begin oktober.
Er is wel een nadeel, zegt Emmanuel. ‘In de winter moet je tijdens de snoei de capsules eraf halen, want het plastic breekt niet af.’
Paarsblauwe bloemen in de rozemarijn, geel speenkruid, witte boerenkers, gele forsythia, paarse klaprozen, de witte pruimen- en zachtrose amandelbloesem zijn de witte kersenbloesem voor gegaan. De luzerne ontwaakt uit zijn winterslaap en komt weer langzaam boven het gras uit.
Maar bovenal steken vanaf eind maart voorzichtig de frisgroene blaadjes aan de zorgvuldig geattacheerde wijnranken de kop op. De Chardonnay het eerst, de Cabernet franc het laatst.
De wijngaard loopt dit jaar wat voor, zeker vergeleken met 2013. Toen hadden we het hele jaar een achterstand door het extreem koude voorjaar. In 2014 noteren we een zeer zachte winter met vooral heel veel regen. Meeldauw heeft daarom redelijk kunnen overleven en ligt op de loer om bij deze eerste de beste coup de chaleur uit te breken. Maar de Bellevue-bio-brigade is paraat!
Het tienjarig bestaan van Bellevue wordt gevierd met een majeure uitbreiding van het biologisch areaal. Teelden we de afgelopen vijf jaar nog ongeveer tien procent van onze druiven biologisch, vanaf dit jaar groeit dat aandeel in één klap naar meer dan vijftig procent.
Vorig jaar leidde driekwart hectare biologische Merlot tot onze eerste handgeplukte oogst, gebotteld in een speciale ‘fles met het paarse etiket’. Maar we willen méér biologisch werken, en we willen méér vrijheid hebben om andere druivenrassen in een mooie volle biologische wijn te gebruiken. Dus breiden we het biologische areaal uit en zorgen we ervoor dat ook een deel van de twee andere ‘rode rassen’ het biologische pad kunnen volgen. Op termijn zullen we naast biologische Merlot ook kunnen kiezen voor biologische Cabernet franc en biologische Cot (Malbec).
Naast het kleine perceel van driekwart hectare bekeren we nu ook een groot perceel (van vier hectare, ofwel de helft van de wijngaard, zie de foto) tot de biologische teelt. Samen met deskundigen zullen we meer respect voor de bodem tonen, waardoor hopelijk ook de kwaliteit van onze wijn verder zal verbeteren.
Door deze beslissing zal het handwerk op de wijngaard vrijwel zeker verder toenemen. Dat betekent nog meer schoffelen met pikhouweel en hak, nog secuurder kijken naar de weersomstandigheden alvorens de kwetsbare vruchtjes te besproeien met zwavel en kopersulfaat (de in de biologische teelt toegestane middelen tegen valse en echte meeldauw).
Het eerste grote karwei zit er nu op. Van zo’n beetje elke wijnrank knipten we twee tot drie ogen af voordat we de loot aan de ijzerdraad vastbonden. Alles volgens het biologische adagium van de druivenplant: hoe minder uitlopers, hoe minder trossen, hoe geconcentreerder het sap, hoe beter de wijn.
Met zijn twintigen werken we in twaalf dagen, onder perfecte weersomstandigheden, het hele winterwerk onder de zoden. En dat ondanks een hardnekkig griepvirus dat rondwaart op Domaine de Bellevue. Het virus houdt bijna de helft van onze equipe een of meerdere dagen uit de roulatie.
Zoals elk jaar zijn we begonnen we met een team stoere mannen die de in januari gesnoeide takken met kracht uit de draden trekken (ramasse).
In hun kielzog volgt een klein groepje dat draden repareert en strak trekt, kapotte en rotte acaciapaaltjes vervangt, krom gereden spijkers recht slaat en verdwenen krammen vervangt.
Voor het volgende en laatste karwei dienen zich al jaren meest vrouwen aan: het vastmaken van de overgebleven loot waaruit straks de uitlopers ontspringen en waaraan de nieuwe druiventrossen zullen hangen (attache).
Namens het Bellevue-kwartet duizendmaal dank aan Gerrit, Joris, Afke, Elly, Mark, Marlies, Lucy, Jan, Dorien, Rita, Nardy, Diny en Sonja!!
Tot nog toe is het met de winter in Zuid-Frankrijk hetzelfde liedje als in Nederland: het weer is zeer zacht en er valt veel, heel veel regen.
De meeste machines om akkers te ploegen of mechanisch snoeiwerk uit te voeren blijven noodgedwongen binnen. Menselijke snoeiers, die de hectaren wijnareaal met de hand te lijf gaan, moeten onder zware omstandigheden werken.
"Op Bellevue valt het nog mee," vertelt Abdelslem, die al sinds 2006 het leeuwendeel van onze acht hectaren snoeit. "Bij jullie trekt de meeste regen netjes in de grond en zijn er maar weinig plassen. Beneden, in de vlakte van het dorp, is het een modderbad en kom je nauwelijks vooruit met al die klei aan je voeten."
Dit jaar is het Bellevue-team op volle kracht aanwezig en snoeien we zelf een flink areaal. We doen het biologische Merlotveld en daarnaast nog een fiks aantal andere Merlotpercelen.
Snoei is de duurste vorm van handwerk, en dus sparen we de meeste kosten uit door juist die snoei zelf te doen. Bovendien is het leuk om met de toekomst van de ranken bezig te zijn, want snoeien is twee jaar vooruit denken. Van een slordige twaalfduizend planten staat hun groei tot 2016 nu vast..
Les Vignobles de Vendéole (2019)
Bellevue per 'drone' (2017)
Mise en Bouteille (2017)
Pluk! (2012)
De acacia-palen worden gekloofd (2010)