10 oktober 2016

Ondanks de droogte een goed Malepère-jaar

V.l.n.r.: Handpluk; Kisten van het land; Steeltjes voor papierfabriek; Suikergehalte bepalen.
 

Als we in de laatste week van september naar Bellevue afreizen voor de handpluk, treffen we ondanks de droogte een verrassend frisgroene wijngaard aan. Nog verbaasder zijn we als we vele fraaie blauwzwarte trossen aan de takken zien wiegen. Nergens een spoor van schimmel, verbrandingsverschijnselen of verschrompelde trossen.

Boeren die we in het dorp tegenkomen en de eerste reacties op de cave bevestigen de waarnemingen op onze wijngaard: veel mensen zijn agreablement surpris. Ondanks de maandenlang aanhoudende droogte (14 mm regen in juli, 3 mm in augustus, 12 mm in september) lijkt 2016 in de Malepère een goed wijnjaar te worden. Sommigen menen zelfs dat dit wijnjaar het topjaar 2015 naar de kroon kan steken. Hoe is dat mogelijk?

Volgezogen

De beschikbaarheid van water diep in de bodem is het antwoord. Op Bellevue wortelen de druiven kennelijk diep genoeg. In december vorig jaar regende het 0 mm, maar in de eerste helft van 2016 hebben de heuvels op ons landgoedje zich blijkbaar voldoende volgezogen.

Vol goede moed gaan we met een team van gemiddeld acht plukkers per dag aan de slag. Net als vorig jaar wijst Emmanuel Robert al kauwend op druiven de weg. 'Eerst Merlot,' zegt hij. 'Van de Merlot voor het huis neem je alleen de onderste helft. En dan vul je het aan met een halve hectare van de jongste Merlot op dat heuveltje.'

Het perceel Merlot langs de weg hebben we nog nooit met de hand geplukt, en die druiven zijn volgens hem dit jaar het beste. 'Maar kijk uit, neem alleen de bovenste 75 planten van elke rij en pluk die het laatst, want de druiven kunnen nog vier dagen rijpen,' zegt hij beslist.

Een indrukwekkende werkwijze. Wij proeven ook dat de druiven goed zoet zijn en we kijken zorgvuldig of de pitjes niet meer groen maar egaal bruin zijn. Maar Emmanuel, oorspronkelijk afkomstig uit Bordeaux en zeer vertrouwd met de wijnstreek daar, leest meer af, terwijl hij maar weer eens een paar druiven in zijn mond steekt. '2016 is bij jullie een echt Merlot-jaar,' vindt hij.

Voor de veiligheid nemen we de proef op de som door de zuurgraad en het suikergehalte van druivenmonsters zelf te analyseren in het laboratorium van Domaine de Cazes, waar Philippe zich als gewoonlijk over onze handoogst zal ontfermen. De metingen bevestigen de indrukken van Emmanuel.

40 duizend kilo

Maar we koersen dit jaar niet alleen mooi op Merlot. Na de ruim 4500 kilogram van de drie percelen Merlot plukken we ook een mooie partij van 1500 kilogram zeer rijpe Cabernet Franc. De laatste batch is 1400 kilogram Cot met grote zoete bessen, vol sap.

In zes plukdagen met perfecte weersomstandigheden halen we bijna 7500 kilogram van de mooiste trossen van de planten. Goed voor ongeveer 7500 flessen! Met een quad halen we kisten van het land en met een vrachtwagen rijden we heen en weer naar Cazes.

Als de stofwolken zijn gaan liggen, blijkt er op woensdag 5 oktober nog voldoende over voor de reguliere oogstmachine. Pascal en Dimas roffelen in een tijdsbestek van 8 uur maar liefst 31 duizend kilogram van de velden.

Samen met de eerder geoogste Chardonnay en de opbrengst van het te rooien veldje Cabernet Franc, hebben we voor het eerst sinds 2011 weer eens een oogst boven de 40 duizend kilo. En het zijn bovendien hele mooie, gezonde kilo's!

Het Bellevue-team Marijke, Ief en René dankt Franklin, Elle, Liesbeth, Bob, Nina, Jan, Gerda, Piep en Nico voor hun vlijtige en enthousiaste plukwerk.


02 oktober 2016

Begin van het einde voor een ziek veldje Cabernet Franc

We schreven het al eerder: veel te vroeg moeten we afscheid nemen van een veld Cabernet Franc. Twintig jaar oud pas, en toch is de helft van de planten al enkele jaren dood door een ziekte van het hout, esca genaamd.

Esca wordt veroorzaakt door een witte schimmel die soms jaren afwacht om in winter of voorjaar toe te slaan, bijvoorbeeld door open wonden na de snoei van takken. De schimmel sluit in de hoogzomer de haarvaten af, waardoor de bladeren eerst een geel-rood-bruin patroon vertonen dat nog het meest op een tijgerprint lijkt. Daarna verdorren de bladeren en sterft de tak af. En zo gaat dat gestaag door.

Vooral de Cabernet Franc is er gevoelig voor. Er is weinig bestrijding mogelijk. Het meeste kans van overleven biedt het bijtijds frontaal doorzagen van de stam in de zomer. En dan hopen dat een uitloper van onderen, 'opleiders' noemden we ze, het volgend jaar voor een onaangetaste nieuwe stam zorgt.

We hebben het jarenlang geprobeerd, maar op dit veld van ruim driekwart hectare was er geen redden meer aan, wellicht omdat we niet voortdurend de besmette stammen hebben afgezaagd.

In de dagen dat we wachten op het startschot voor de handpluk en in de week na de oogst snoeien we het veld. We verwijderen een groot aantal palen en leggen de beste exemplaren opzij voor gebruik op andere velden. Ook de mooiste ijzerdraad, pas zes jaar geleden aangebracht, bewaren we voor hergebruik. De rest van de palen is voor de houtkachel of voor een groots kerst- of paasvuur op het land. Het oud ijzer gaat samen met kromme, roestige spijkers naar de ijzerboer.

Natuurlijk stemt het vooral triest dat dit stukje Cabernet Franc al na 20 jaar het loodje legt. 'CF' geeft, mits voldoende gerijpt, onze rode wijn wat meer power dan wanneer ze louter Merlot zou bevatten. Gelukkig hebben we nog anderhalve hectare Cabernet Franc over.

Toch een beetje vreemd dwalen we de laatste dag over het veld. Nu de ijzerdraden zijn verwijderd en planten gesnoeid, struinen we opeens diagonaal over het veld in plaats van in rechte rijen.