Lente!

En daar hangen de 'seksdozen' weer

Aan het einde van deze vijf weken durende voorjaarswerkzaamheden hangen ief, Diny en Puk de bekende bruine capsules op die gedurende zes maanden opmerkelijke stofjes zullen verspreiden.

Het is de in een fabriek nagebootste geur van signaalstoffen die dieren (en mensen) aanmaken om de andere sekse aan te trekken. Feromonen heten ze, letterlijk ‘drager van opwinding’ in het Grieks.

In het geval van Bellevue trekt de vrouwengeur de mannetjes van het vlindertje ‘vers de grappe’ aan. Dat op zichzelf onschadelijke vlindertje plant zich van het voorjaar tot aan de oogst een keer of drie voort. De rupsjes groeien eerst op de blaadjes en voor de laatste generatie leggen de vlindertjes de eitjes op de druiven. En dan begint de narigheid.

De rupsen doorboren de schil en het sap stroomt weg. Afgezien van de schade aan enkele druiven, wordt de hele tros een kleverige zoete bende, die weer schimmels aantrekt. Een wijnboer kan zo een groot deel van de oogst verliezen.

Door nu met de duizenden ‘dragers van opwinding’ vooral mannetjes te lokken, leiden we de vlinder om de druiventuin. We veroorzaken een enorme ‘sexual confusion’. Want de vrouwtjes denken ‘wegwezen, er zijn hier al veel te veel vrouwtjes’ en de mannetjes vliegen er in volle vaart opgewonden op af: 'ha, kom op, het is daar een paradijs'.

‘Seksdozen’ noemen we deze biologisch verantwoorde capsules die wij als eerste in de streek gebruiken vanaf 2013 en hopelijk doen ze ook dit jaar hun werk.

25 Chardonnayplantjes en 2 Gewürz

De jonge aanplant van Chardonnay is volop op stoom gekomen.

Vorig jaar leverde de oogst van dit veld uit 2018 net zo veel op als het oude veld uit 1998. We denken dat dit mede komt door de uitstekende start die we de aanplant hebben gegeven. De bodem een jaar met rust gelaten, vertroeteld, geschoffeld, compost gegeven. De stammetjes mooi rechtop gezet en uitlopers lekker ingestopt tussen strakke draden. Tot en met vandaag houden we het onkruid binnen de perken.

Toch zijn er op de duizend nieuwe planten een aantal stronken niet aangeslagen. We hebben het een jaar of drie aangekeken, maar na de vorige oogst hebben we 27 planten gemarkeerd en eruit gehaald. Soms met moeite vanwege de wortels, andere keren waren ze zo dood als een pier. Geen idee waarom ze niet aansloegen, zeggen onze experts. 'Maar je kunt nu met nieuwe aanplant je veld op orde krijgen. Het verschil tussen een plant uit 2018 en een plant uit 2023 is straks niet meer te zien.'

Dus op deze mooie eerste lentedag plant ief in haar eentje 25 nieuwe chardonnayplanten en 2 gewurztraminerstekjes. Goed water geven om een mooie ‘kluit’ te vormen die straks beter tegen de droogte kan. Hopelijk dragen ze over twee jaar bij aan de oogst. We gaan ook serieus nadenken om de druiven van de 150 Gewürztraminerplanten op fles te zetten en aan het Bellevue-assortiment toe te voegen. Wordt vervolgd!

Tie-wraps voor piepjonge Cabernet-Franc

Waarom de jonge chardonnay er zo strak bij staat, komt door een zwarte tie-wrap (cravate of risselandes in het Frans).

Daarmee binden we na het tweede jaar het al dikker wordend, maar nog zeer zwiepend stammetje recht op de porteur en knippen de rest af. Het jaar erop gaan we plant echt snoeien.

En dus doen we deze tie-wrap-actie dit jaar bij de Cabernet Franc die we in 2021 aanplantten. Het plastic ding blijft vijf jaar zitten. Daarna staat de stam op eigen kracht kaarsrecht en zullen de jonge cabernet francdruiven – een soort die we steeds meer zijn gaan waarderen – Bellevue Cuvée Maarten én rosé Bellevue kleuren.

Attache

Na een week wordt het rammasse- en paal-draad-team afgelost en betreedt de bekende furie van attache-amazones het veld.

Geconcentreerd binden zij de loten vast op de porteur-ijzerdraad. Op het grote, tot AOP-gepromoveerde veld, gaat het om één baguette, elders om twee baguettes. De dames zetten de soms zeer scheve planten zoveel mogelijk rechtop. Als een trein schuiven ze haasje-over door de rijen, waardoor ze steeds even hun rug kunnen strekken.

Het regende eindelijk een paar dagen. Vervelend voor de dames, maar de droge bodem vond het een groot genoegen. En een geluk bij een ongeluk is dat de soms stugge droge takken beter buigen en zich makkelijker voegen naar de vrouwenhanden van Sonja, Caroline, Ineke, Barbara, Edith, Nicole en Marian. En Diny! Bellevue is jullie weer dankbaar!

Frankrijk Droogteland

En toen waren we plotseling een nieuw woord rijker: 'winterdroogte'.

In normale jaren laadt de bodem zich na een lange hete zomer in de winter op met de vaak overvloedige regen om er het volgend seizoen weer tegen te kunnen. Maar dit jaar niet. Van begin februari tot begin maart viel er in heel Frankrijk geen spatje regen. Dat is nog nooit gebeurd.

We zien op Bellevue ook dat de grond droog is, op sommige plekken zelfs met de bekende ‘scheuren’ in de toplaag van de bodem. Alsof we in Afrika zitten.

Kurkdroog

Op een enkele stuifsneeuwbuitje na blijft het ook de tweede helft van februari kurkdroog. Dat is alarmerend. Want wij kampten in 2022 met een droog en vooral heet jaar. De heuvels van Bellevue moeten zich dringend vullen met water om achterstanden weg te werken en robuust te zijn voor opnieuw een mogelijk droog jaar. Maar dat gebeurt (nog) niet.

De harde westelijke Tramontana-wind (in het regionale dialect 'Cers' genoemd) wakkert het drogende effect nog aan, als een koude trek in de 'schoorsteen' tussen de Pyreneeën in het Zuiden en het Centraal-Massief in het Noorden.

Ook de rivieren staan laag. Doordat het ook niet sneeuwt, geeft dat te vrezen voor later dit voorjaar en zomer. Want in droge en warme periodes is er dan amper smeltwater dat rivieren en beken kan voeden.

De klimaatverandering met zijn grotere kans op langere periodes van extremere droogte (en grotere kans op stortbuien met meer wateroverlast) openbaren zich voor onze ogen.