Een nieuwe schoffelmachine

Vlak voor de oogst worden alle wijnpercelen in de streek gekeurd. Percelen die niet goed zijn 'geschoond' van onkruid kunnen dan degraderen tot een lagere categorie.

Domaine de Bellevue zit al jaren in de Champions League van het regionale wijnklassement: de schoonste klasse, Vin de Pays d’Oc (IGP). De helft van de wijngaard kwalificeert zelfs voor de officiële Appellation Malepère (AOC).

Bij degradatie naar een lagere wijncategorieën leveren de druiven minder op. In de ergste gevallen mogen ze alleen nog worden gebruikt voor vin de table of -- erger nog -- voor druivensap of azijn.

Door het vele onkruid in deze natte zomer vragen we ons af of we risico's lopen, maar Pascal stelt ons gerust. 'Maak je niet al te druk om al dat onkruid. Het is zoveel, overal en bij iedereen, dat de cave wel een oogje toe zal knijpen bij de beoordeling van de percelen.'

Voor de zekerheid introduceert hij wel een nieuwe (geleende) schoffelmachine. Met rubberen schijven woelt dat apparaat langs de wijnranken. Zonder dat de ranken beschadigd raken, wordt het resterende kleine onkruid losgetrokken en onder een laagje grond gewerkt. De machine is helaas alleen effectief voor het laatste eindje, als al het grote onkruid al met een andere schoffelmachine, met de pikhouweel of met de hand is losgehakt.

Maar de nieuwe machine heeft de hele wijngaard zo in een dikke ochtend gedaan, en het resultaat mag er zijn.

Steun van de jeugd

De strijd tegen het onkruid duurt voort, maar op een middag komt er een aangenaam gezelschapje langs.

Neef Sebastiaan logeert op twee uur rijden en wil met twee vrienden en twee vriendinnen de wijngaard na al die jaren wel weer eens zien. Dubbel leuk is dat de enthousiaste jeugd ook wel even twee uur onkruid wil trekken. Vele handen maken licht werk en zo zijn we ineens bijna een hectare verder.

De inspanningen worden beloond met een mooie rondleiding, een kleine wijnproeverij en een maaltijd met vegan rendang. En na afloop is er weer wat meer esprit bij oom en tante, die met zijn tweeën nog wat hectares onkruid hebben te gaan!

Andermaal snoei en eindeloos distels trekken

Dankzij het wisselvallige, om niet te zeggen natte voorjaar schiet de wijngaard omhoog -- en niet alleen onze wijnplanten.

Ook het onkruid blijft maar doorgroeien. Je zou haast kunnen denken dat er de afgelopen maanden niets is gebeurd, terwijl in werkelijkheid vijftien mensen vier weken lang driftig onkruid hebben lopen weg te schoffelen.

Er zit niet veel anders op dan om vlijtig nogmaals zoveel mogelijk distels uit de grond te trekken en ook ander groot onkruid zoveel mogelijk te verwijderen, vaak gewoon met de hand. In augustus kan Marijke dan de puntjes op de i zetten.

Ook de ondersnoei, vooral Merlot, is dit jaar langer nodig dan erdere jaren. Op sommige stukken van de wijngaard komen we dit jaar al voor de derde keer. Opnieuw verwijderen we de nutteloze, druifloze uitlopers en ook de 'Amerikanen', uitlopers van de Amerikaanse onderstam, knippen we weg. Soms hebben ze zich wel drie meter verder om de trossen gewenteld.

Trossen als handgranaten

Een andere, meedogenlozer vijand van de wijnboeren trekt eveneens profijt van de regen: 'valse' (mildew) en 'echte' meeldauw (oidium, witziekte) tasten niet alleen de bladeren aan met grote bruine en witte vlekken, ze vreten ook de vruchtbeginsels op of leggen later een witte waas over de kleine druivenknopjes, waardoor ze niet verder groeien. Sommige boeren rapporteren half juli dat ze al zestig procent van hun oogst kwijt zijn.

Op Domaine de Bellevue valt de schade goddank mee, mede door de uitgekiende en vooral goed getimede behandelingen van Pascal. De bladeren hebben wel bruine en witte vlekken, maar de druiven zijn gaaf. 'Ik schat de schade voorlopig op nul tot vijf procent,' zegt Emmanuel. Een hele geruststelling. En nu maar hopen op kwaliteit in de trossen. De Chardonnay lijkt opnieuw de kroon te spannen. Trossen als handgranaten.

Een 'pergola-krul' voor de jonge cot

Na een paar weken afwezigheid zijn we weer terug op de wijngaard, en de druiven zijn enorm gegroeid. Fabelachtig is vooral de spurt van de piepjonge Cot.

Eind april zag je ze amper tussen het toen al welig tierende onkruid. We waren haast bang dat de knabbelende damherten ze vorig jaar onherstelbare schade hadden toegebracht.

Twee meter lang

Grondig dieven, de overblijvende hoofd-loot met clips losjes aan de stalen 'tutor' (geleider) koppelen en flink schoffelen hadden in juni al een fraai effect.

Maar nu, een maand later, kunnen we haast niet geloven wat we zien. Vanaf de loten die Ief en haar teams in juni als de toekomstige 'stammen' hadden uitverkoren, ontspringen nu uitlopers van wel twee meter lang, soms zelfs nog langer.

Kaarsrecht

We beginnen het zomerwerk daarom met deze duizend uitbundige planten. We gunnen ze een mooie verdere reis naar de volwassenheid door ze met een grote zwaai om de bovenste ijzerdraad te krullen en ze een paar keer te wikkelen. We noemen het de 'pergola-krul'.

De jonge cot-planten staan nu mooi gefixeerd zodat ze de rest van het jaar kaarsrecht omhoog zullen blijven groeien en genoeg steun ondervinden om 'groot te kunnen groeien' en een stevig wortelstelsel te ontwikkelen.