“Bellevue, c’est une usine”, zegt regisseur Pascal met ontzag. Inderdaad, het lijkt wel een fabriek waarin goed georganiseerde teams ons in ruim twee weken van al het winterwerk af helpen. Sommigen komen al vijf jaar en zijn intussen haast net zo ervaren als wij.
Drie klussen staan centraal. Allereerst moeten de gesnoeide takken uit de draden worden getrokken, de ramasse. Deze winter snoeiden wij zelf bijna vier hectare van de wijngaard. Professional Abdel nam de andere helft voor zijn rekening. De takken worden netjes in de middenpaden gelegd om te worden verhakseld.
Vervolgens repareren we gebroken ijzerdraad, vervangen verdwenen of kromgereden spijkers en zetten nieuwe acaciapalen op de plaats van gebroken exemplaren. Dit jaar vervingen we meer dan 150 palen. Als altijd worden ze in ons eigen bos gehakt en gekloofd door Patrick en Christian uit het dorp. Daarna brengen we de draden op spanning.
Tenslotte ontfermt gewoontegetrouw vooral de Nijmeegse brigade zich over de zogeheten attache. Dit jaar voorzien van zelfgemaakte ‘attache-tasjes’ binden de dames de overgebleven loot op de strak gespannen ijzerdraad.
Deze winter geldt als droog en warm. Begin februari liepen de mensen in het dorp bij achttien graden in een T-shirt door de wijngaarden. Regenen doet het nauwelijks. Maar uitgerekend toen de Nederlandse equipes in de krokusperiode aantraden, ging het regenen, hagelen en hard waaien. Vooral de attache-ploeg moest werken onder zware omstandigheden.
“Maar we zijn geen watjes”, klonk het op het veld. We hielden zelfs tijd over om een buurman te helpen met de attache. Ook verrichtten we extra werk op Bellevue. Dit jaar is de Cot (Malbec) voorzien van een extra ijzerdraad en een nieuw opbindsysteem. Daarmee wordt dit ras, net als eerder de Chardonnay, minder kwetsbaar voor de harde voorjaarswind die de piepjonge uitlopers kan breken.
Dus, daar komt-i weer, Bellevue dankt Gerrit, Afke, Joris, Elly, Lin, Jan, Nardy, Diny, Sonja, Joke, Agnes, Henk en Marwien voor de vele handen uit de mouwen.
Dit voorjaar hebben we voor het eerst de Chardonnay op twee loten geknipt. Op andere percelen, zoals met de bio-Merlot, deden we dat al langer.
Nieuwigheidje
En alweer wordt de witte wijn van Bellevue ingestuurd naar het prestigieuze wijnconcours van Parijs. Eind februari 2011 dingen honderden wijnen in verschillende categorieën naar goud, zilver en brons. Na de Bellevue Chardonnay 2009 (kerst 2010 al volkomen uitverkocht!) maakt ook zijn opvolger de reis naar de hoofdstad.
Hij kon er maar geen genoeg van krijgen.
Dat de ‘biologische’ Merlot-druiven eind september door de droogte te slecht waren om er wijn van te maken, is geen reden om niet onverdroten door te gaan met het vertroetelen van ons bio-veld (in transitie).
Bij de ingang van de wijngaard staan twee kleine betonnen huisjes. In het ene zagen we al in 2004 een onttakelde motor en een buis. Het andere, lagere gebouwtje was voorzien van een stevig hangslot. Zeven jaar lang lieten we dat slot ongemoeid. Tot de zomer van 2010.
In december 2010 ontvingen tweehonderd huisartsen, fysiotherapeuten en andere paramedici die eerste-lijns zorg verrichten in Amsterdam een bijzonder kistje. Niet alleen vanwege de fles Bellevue Rouge 2009 en de fles Bellevue Chardonnay 2009 die erin zaten, maar vooral ook door het kistje zelf.
Het kan ook niet alleen maar een goed-nieuws-show zijn.
Want het was de bedoeling dat we onze biologische druiven met de hand zouden oogsten en de mooiste trossen zouden selecteren. Laurent was bereid om bij wijze van experiment een beperkte hoeveelheid ‘bio-Merlot’ op fles te zetten.
Alweer voor de zevende keer vond in de vertrouwde houtwerkplaats van Cambium Meubels de Bellevueproeverij plaats.
Eerst hadden we merlot, later vervangen door ´rouge´. Sinds 2010 is er ook Bellevue Chardonnay. En de oogst van 2010 zal volgend jaar vermoedelijk een derde fles van eigen bodem opleveren: Biomerlot.