03 januari 2017

Dode stronken trekken

De trieste ontmanteling van het zieke veldje Cabernet Franc gaat verder.

Afgelopen oktober, na de oogst, knipten we het loof af, verwijderden we draden - een deel voor hergebruik – en sloopten we een groot aantal palen. Eind oktober kregen we de rooivergunning van het wijnbouwinstituut France Agrimer. Het was toen nog kurkdroog, dus à l'attaque: de bulldozer van loonwerker Patrick Lalanne schepte snel de wijnranken uit de grond zoals wij ijsbollen uit een bak roomijs scheppen.

Toen we eind december weer op de wijngaard aankwamen, zag het veldje eruit als een slagveld. Veel stronken waren wel los maar staan nog rechtop in de grond. Met enige moeite trokken we ze eruit en legden ze met wortel en al in rijen.

Nu, op een koude mistige morgen begin januari, komt Pascal met een tractor en aanhangwagen over het land gehobbeld. Met Pien en Eddy gooien we in drie uur de tweeduizend stronken in de kar. Pascal maakt er twee enorme stapels van.

Eind februari zullen we er een mooi vuur van stoken. Daarna wordt het eenjarig kruid Bijenbrood (Phacelia tanacetifolia) ingezaaid om met zijn penwortels de grond te beluchten en stikstof uit de lucht in nitraatmeststof om te zetten. De akker krijgt een jaar rust.

In 2018 volgt de aanplant van Chardonnay, en, bij wijze van experiment, ook een paar rijen van de zeer kruidige Gewürztraminer. Maar voorlopig ziet de akker er desolaat uit. Zo zonder planten lijkt het allemaal groter dan het was.