Op de tractor!

In de eerste week van mei heeft het inderdaad geregend. Onze handmatige spuitactie heeft bescherming geboden aan een fikse onweersbui.

De Biomerlot is nog steeds vrij van meeldauw. Door het plotselinge vocht en de nog steeds hoge temperatuur zijn de loten verder uitgelopen. Nu moeten ook de nieuwe bladeren worden beschermd. Handmatig werk met de spuit volstaat niet meer. Het bladerdek is veel te omvangrijk geworden.

Dus krijgen we na zeven jaar op 5 mei onze eerste tractorles. Eerst oefenen we op een recht stuk met alleen water in de tank, maar weldra akkeren we op de helling met echte bestrijdingsmiddelen.

Het is glibberen en glijden met de oude, geleende tractor op de nog natte, net geploegde hobbelige helling. Een hele kunst is het bovendien om de tractor recht in de rij te houden, aan het einde van de rij snel met de hendels de spuitmondjes dicht te draaien, af te remmen, de bocht te maken naar een nieuwe rij vier banen verder en de spuitmondjes bijtijds weer te openen.

De kop is eraf en we hebben weer een nieuwe stap gezet om als freelance wijnboeren gewetensvol om te gaan met gebruik van biologische bestrijdingsmiddelen.

Groeispurt in de druiven

April was in Nederland én op Bellevue extreem warm en zonnig; in Frankrijk turfden de meteorologen de warmste maand april sinds 1900. Mede dankzij een volle week regen in maart (100 mm) zijn de druiven daardoor versneld uit hun winterslaap gekomen.

Eind april maant onze regisseur Pascal ons daarom toch alvast een begin te maken met de ondersnoei. Dat wil zeggen het weghalen van de uitlopers aan de voeten van de stammen, vooral in de voor meeldauw gevoelige soorten zoals Chardonnay. “Als het gaat regenen, kunnen er plassen op de bodem ontstaan en gebruiken de meeldauwschimmels de ondergroei als een lift om de kleine druivenknopjes hoger in de plant aan te vallen”, doceert Pascal.

Hebben wij weer. Moeten wij met ons tweeën subiet aan de bak, terwijl pas over drie weken, rond Hemelvaart en Pinksteren, equipes uit Nederland overkomen om de handen uit de mouwen te steken en de voetjes van de wijnranken schoon te maken. Deze ondersnoei is namelijk nogal belastend voor de rug: kromgebogen, gehurkt of kruipend gaan we van plant tot plant om de groene loten eraf te rissen. Evengoed weten we in een lange dag anderhalve hectare, ongeveer 6000 planten van de Chardonnay en onze ‘Biomerlot’, schoon te maken.

Maar dat is nog niet alles. “Doe ook meteen maar de eerste spuitbeurt op het Biomerlotveld, want er wordt regen verwacht”, gebiedt Pascal. Dus staan we nog dezelfde dag met een tankje op de rug met door biologische landbouw geaccepteerd kopersulfaat en zwavel een beschermlaag te sprayen op de versgroene blaadjes. Dat laagje voorkomt dat de schimmel het blad en de piepkleine vruchtbeginselen aantast.

Net geen prijs in Parijs

Voor het tweede achtereenvolgende jaar selecteerde de Cave de Malepère onze Bellevue Chardonnay om mee te dingen naar een prijs in het grote Concours Général de Paris. Dit keer zijn we vlak voor de eindstreep, in de laatste ronde, gesneuveld.

“Wat betreft finales is 2010 geen goed jaar voor de Hollanders”, zegt wijnmaker Laurent, met een knipoog naar het WK-voetbal. “Maar”, voegt hij toe, “jullie behoren wel tot de beste helft van de Chardonnays van de vin de pays d‘oc, of ‘Indication Geographique Protégée Pays d’Oc’ zoals we tegenwoordig moeten zeggen van Brussel.”

We malen niet om het resultaat in Parijs. We zijn in onze nopjes dat we voor de tweede achtereenvolgende keer een eigen witte wijn presenteren. Hij bestaat dit keer voor ongeveer een kwart uit onze eigen Chardonnay-druiven. De rest van de enorme cuve is gevuld met druiven van een wijnbouwer die vier kilometer verderop boert, op dezelfde hoogte. De hoogte is van belang in verband van de zuurgraad van de wijn. Voor onze Chardonnay hebben we een partner nodig omdat onze eigen driekwart hectare Chardonnay-druiven te weinig produceert voor de enorme persen van de cave.

Gezien het succes van onze eerste Chardonnay – met Kerstmis 2010 schoon uitverkocht – hebben we van zijn opvolger meer laten maken. De nieuwe witte Bellevue is fris en heeft een typische Chardonnay-afdronk van rijp geel fruit.

Eind maart wordt de wijn gebotteld, half april arriveren de eerste dozen in Nederland. Jullie kunnen alvast intekenen!

Verwilderde moestuin aangepakt

Pal bij de oprit van Bellevue verraden de bomen dat hier ooit een stukje land zorgvuldig in cultuur is gebracht. Er staan enkele grote pruimenbomen, twee vijgenbomen, twee notenbomen en een enorme laurierstruik. Maar het perceel was de afgelopen decennia verworden tot een ondoordringbare bende van bramen, opgeschoten pruimenboompjes, laurier, sleedoorn en wat zielige eikjes.

Tot vandaag. Met pikhouweel en motorkettingzaag hebben we structuur aangebracht in het verwilderde overhoekje bij de ingang. Ruige pruimenbomen zien er plotseling weer uit als een echte boom. Een schitterende steeneik is drie zijtakken kwijt die pal over de grond groeiden. Tientallen zaailingen van het voortwoekerende laurier liggen op een hoop.

Voor het eerst sinds zeker veertig jaar is er weer eens getuinierd op deze plek. Het moet ooit een moestuin zijn geweest, want we stuitten op een klein tuinhuisje, vermoedelijk voor de opslag van tuingereedschap. Ook hebben we een betonnen waterbak vrijgehakt. Het is nog niet af, maar Bellevue is weer een parkachtig hoekje rijker.

Bellevue-equipes oogsten opnieuw bewondering

“Bellevue, c’est une usine”, zegt regisseur Pascal met ontzag. Inderdaad, het lijkt wel een fabriek waarin goed georganiseerde teams ons in ruim twee weken van al het winterwerk af helpen. Sommigen komen al vijf jaar en zijn intussen haast net zo ervaren als wij.

Drie klussen staan centraal. Allereerst moeten de gesnoeide takken uit de draden worden getrokken, de ramasse. Deze winter snoeiden wij zelf bijna vier hectare van de wijngaard. Professional Abdel nam de andere helft voor zijn rekening. De takken worden netjes in de middenpaden gelegd om te worden verhakseld.

Vervolgens repareren we gebroken ijzerdraad, vervangen verdwenen of kromgereden spijkers en zetten nieuwe acaciapalen op de plaats van gebroken exemplaren. Dit jaar vervingen we meer dan 150 palen. Als altijd worden ze in ons eigen bos gehakt en gekloofd door Patrick en Christian uit het dorp. Daarna brengen we de draden op spanning.

Tenslotte ontfermt gewoontegetrouw vooral de Nijmeegse brigade zich over de zogeheten attache. Dit jaar voorzien van zelfgemaakte ‘attache-tasjes’ binden de dames de overgebleven loot op de strak gespannen ijzerdraad.

Deze winter geldt als droog en warm. Begin februari liepen de mensen in het dorp bij achttien graden in een T-shirt door de wijngaarden. Regenen doet het nauwelijks. Maar uitgerekend toen de Nederlandse equipes in de krokusperiode aantraden, ging het regenen, hagelen en hard waaien. Vooral de attache-ploeg moest werken onder zware omstandigheden.

“Maar we zijn geen watjes”, klonk het op het veld. We hielden zelfs tijd over om een buurman te helpen met de attache. Ook verrichtten we extra werk op Bellevue. Dit jaar is de Cot (Malbec) voorzien van een extra ijzerdraad en een nieuw opbindsysteem. Daarmee wordt dit ras, net als eerder de Chardonnay, minder kwetsbaar voor de harde voorjaarswind die de piepjonge uitlopers kan breken.

Dus, daar komt-i weer, Bellevue dankt Gerrit, Afke, Joris, Elly, Lin, Jan, Nardy, Diny, Sonja, Joke, Agnes, Henk en Marwien voor de vele handen uit de mouwen.

Snoeien op dubbele baguette

Dit voorjaar hebben we voor het eerst de Chardonnay op twee loten geknipt. Op andere percelen, zoals met de bio-Merlot, deden we dat al langer.

Het idee erachter is dat de liaanachtige wijnplant minder energie moet stoppen in het maken van uitlopers aan de uiteinden. We dwingen de plant zich te concentreren op het centrum, waar straks de druiventrossen komen te hangen.

Daarnaast wordt met een dubbele loot (‘baguette’, zoals ze in Zuid-Frankrijk zeggen) het houvast van de ijzerdraad beter benut.

De draad geeft de plant steun in weer en wind. De plant staat beter in balans doordat hij van twee kanten steun krijgt.
 

Nieuwigheidje
 
Een ander nieuwigheidje is dat de gesnoeide takken die door vrienden uit Nederland met kracht uit de draden zijn getrokken (ramasse) dit jaar iets groffer zijn verhakseld. Deze versnipperde takjes breken langzaam af en voorzien de toplaag van de wijngaard van vers organisch materiaal, zeg maar gft-compost.

Door de snippers groter te maken, ontstaat vooral tussen de planten een strooisellaag van oude takjes. Als het hard regent, slaat de grond minder snel dicht en blijft de aarde direct boven het wortelstelsel beter ademen.

Bellevue Chardonnay opnieuw naar Parijs!

En alweer wordt de witte wijn van Bellevue ingestuurd naar het prestigieuze wijnconcours van Parijs. Eind februari 2011 dingen honderden wijnen in verschillende categorieën naar goud, zilver en brons. Na de Bellevue Chardonnay 2009 (kerst 2010 al volkomen uitverkocht!) maakt ook zijn opvolger de reis naar de hoofdstad.

“Jullie nieuwe Chardonnay is vol en aromatisch. Naar mijn mening is hij zelfs beter dan de 2009,” zegt wijnmaker Laurent Duchêne van de cave, als we komen proeven. De wijn is gezien de geringe omvang van ons chardonnayveld (3/4 ha) gemengd met de druiven van een andere boer, die vier kilometer verderop boert op ongeveer dezelfde hoogte als wij (300 meter). Laurent geeft ons een aantal proefflessen mee, ongefilterd en rechtstreeks uit het vat getapt (brut cuve).

Dus worden de feestdagen op Bellevue extra feestelijk met het proeven van de nieuwe wijn, nog troebel door de zwevende, uitgewerkte gistcellen. Een greep uit onze eigen waarnemingen, tot nog toe: aroma’s van peer, meloen, bloemen, citrus. Iemand waande zich op een alpenweitje. In de smaak proefden we pompelmoes, tonic, toast/geroosterd brood, ananas, mango.

Ook de rode wijn ontwikkelt zich mooi op het vat. De nieuwe rode wijn is een assemblage van 75 procent Merlot en 25 procent Cabernet Franc. Anders dan de jaargangen 2008 en 2009 mankeert de wijn Malbec. Die was door de droogte te slecht bevonden voor een plaatsje in de Bellevue-cuve. De wijn is redelijk mooi geconcentreerd en heeft impressies van vooral kersen (morellen) en rijp fruit.

Wordt vervolgd!

Entreebord voor ‘Domaine de Bellevue’

Hij kon er maar geen genoeg van krijgen.

Een bewoner van Huize Henricus, die in december meewerkte aan de wijnkistjes voor Bellevue vond een oude steigerplank en schilderde daarop het bekende logo dat onder meer ook deze website siert.

De entree van het huis is nu verfraaid met het mooie bord.

Bio-Merlot Bellevue gesnoeid

Dat de ‘biologische’ Merlot-druiven eind september door de droogte te slecht waren om er wijn van te maken, is geen reden om niet onverdroten door te gaan met het vertroetelen van ons bio-veld (in transitie).

Al vijf jaar snoeien we deze ranken zelf. Sinds twee jaar snoeien we op een dubbele, korte baguette, waarbij elke plant niet één nieuwe loot krijgt, maar twee.

Het idee is dat stevigheid en houvast van ijzerdraad en pallissage beter worden benut. Ook komen de trossen meer in het centrum van de plant te hangen, wat tot geconcentreerder fruit moet leiden.

De snoei is wel wat meer werk. Het vastmaken van deze loten is zelfs dubbel werk. De klus hebben we met hulp van Rita en Dorien evengoed begin januari al geklaard. De bio-merlot is gereed voor het nieuwe groeiseizoen.

Waterput mogelijk bruikbaar voor bevloeiing

Bij de ingang van de wijngaard staan twee kleine betonnen huisjes. In het ene zagen we al in 2004 een onttakelde motor en een buis. Het andere, lagere gebouwtje was voorzien van een stevig hangslot. Zeven jaar lang lieten we dat slot ongemoeid. Tot de zomer van 2010.

Toen braken we het bouwsel open en zagen een tot de rand gevulde waterput. Twee wijnabonnees die op bezoek waren en duiken als hobby hebben, lieten hun duikhorloge aan een touw naar beneden zakken. Vijf en een kwart meter diep is het waterreservoir. Gezien de omtrek van de put zit er een slordige 15.000 liter water in.

Gesprekken met vroegere bewoner Patrick Quiles van Bellevue maakten duidelijk dat de put tot in de jaren zeventig werd gebruikt voor bevloeiing. “En we dronken ook van dit water. Het was van goede kwaliteit”, zei Quiles. Het karkas van de motor in het andere gebouwtje bleek het restant van een pomp die het water naar het huis honderd meter verderop pompte. Daar bevond zich ook een reservoir. “Ergens moeten de leidingen nog liggen”, zegt Quiles monter.

Maar ja, wat zegt zo’n volle put die veertig jaar niet is gebruikt? Rond Nieuwjaar 2011 pompte regisseur Pascal de put daarom leeg met een mobiele machine. Na enkele opstartproblemen klatert het water in de sloot langs de weg. En wat bleek? Binnen 24 uur was de waterspiegel weer twee meter hoog, 48 uur later was het peil tot drie meter en 72 uur later zelfs bijna vier meter gestegen! En dat in een winter die (tot nog toe) allesbehalve nat is te noemen.

We weten nog niet of we het gaan doen, maar we kunnen in elk geval nadenken over irrigatie. Vanwege de aanhoudende droge zomers hebben bepaalde percelen van de Bellevue-wijngaard steeds meer te kampen met droogtestress. De Franse wetgeving verbiedt niet langer de bekende druppelirrigatie, die vooral in ‘nieuwe wijnlanden’ als Australië en Amerika opgang doet.

De vondst van een functionerende puit is hoe dan ook spectaculair nieuws. De beschikbaarheid van goed water wordt steeds belangrijker in de Mediterrannee. Over een paar maanden zullen we de put nogmaals leegpompen om te kijken hoe snel het reservoir zich onder zomerse omstandigheden vult.