Het winterwerk is weer voltooid

Net als het grote team in februari was ook een vers attache-team afgelopen week snel klaar, nu met het aan de gespannen ijzerdraden opbinden van de door Abdel keurig gesnoeide loten in de velden met Chardonnay en Gewürztraminer.

Ze namen er ook de ramasse ter hand -- het gesnoeide hout dat in de ijzerdraden zit verstrengeld, moet er elke winter uit worden getrokken.

Doordat onze trouwe snoeier wat vertraging had opgelopen, moest het vrouwenfietsteam op zoek naar andere klussen. Het team, dat slecht kan stilzitten, stortte zich op het schoffelen van de jonge aanplant. Marian, Marina, Barbara, Nicole, Wenny en Jorie haalden daarbij ook enkele vrouwshoge onkruiden weg.

Er bleef energie over om alle metalen palen uit het nog te rooien veld Merlot, langs de weg, te trekken, en de resterende ijzerdraden van de hoekpalen te verwijderen.

Het team maakte plaats voor Ineke en Sonja, die de ramasse én de attache van de intussen gesnoeide jeune cot en jeune cabernet Franc voor hun rekening namen. Ze spanden ook de ijzeren porteurdraden weer aan en verankerden ze waar nodig weer stevig in de grond. Ook trokken ze houten palen uit de grond die, met hulp van buurman Gary, zijn zoon, zijn quad en zijn aanhanger, naast de hangar netjes werden opgestapeld. In de hangar zelf was geen plaats meer…

De afgelopen weken kenmerkten zich, compleet anders dan in het kurkdroge en soms zachte Nederland, op de wijngaard door veel regen, wind en ook kou.

Nu is het wachten op de machine die de oude wijnstronken gaat omploegen. Als geweest is, kunnen we in april en mei de laatste winterklus klaren en (dit keer extra veel) brandstapels maken.

Lente!

En ondertussen wordt het weer gewoon gratis en voor niks lente, alsof er niks in de wereld aan de hand is. Op Bellevue zien we toch net even een paar weken eerder dan in Nederland dat eerste malse groene gras, de eerste ontvouwen blaadjes, de witte pruimenbloesem. Menigmaal lunchen we in de zon.

Het grote veld grotendeels ontmanteld

Onder perfecte weersomstandigheden heeft het stoere februari-team als vanouds op het grote veld gewerkt. Maar het traditionele ramasse-werk, het herstel van draden en palen en de start van de attache, blijft dit jaar beperkt tot de helft van de Cot-planten en iets minder dan de helft van het Merlot-veld.

‘Het grote veld’ wordt meer dan gehalveerd -- wegens ouderdom, ziekte en vooral de uitvoering van ons oude voornemen de wijngaard kleiner te maken.

Met zijn tienen (!) werkten we de afgelopen week in vier subteams. Drie mannen ramasseerden, twee mannen waren met draad en paal in de weer, drie vrouwen attacheerden en twee vrouwen trokken de krammen en spijkers uit de palen.

Na twee dagen gingen we met zeven mensen aan de slag om draden, spijkers en vooral palen af te voeren van het veld. En na nog eens twee dagen waren de circa tweeduizend palen en tientallen kilometers opgerolde ijzerdraad afgevoerd met de quad van buurman Gary. Netjes opgestapeld liggen ze nu in de hangar.

Het is wel een beetje triest om te zien dat het grote veld niet meer is en nooit meer wordt wat het was, maar we willen echt een kleiner areaal. Vanwege de ziekte Flavescence en de ouderdom van de planten gaan we er dit jaar versneld en grootschalig mee aan de slag. Hopelijk kunnen we volgend jaar ook weer wat aanplanten. Niet op het grote veld, met zijn steile glooiingen. Daar zullen waarschijnlijk biologische granen op gaan floreren.

Grote dank en veel hulde van het Bellevue-managementteam aan Gerrit, Joris, Mark, Jan, Adrie, Elly en Afke.

Een overvloed van trompetten

Met Marina, Eline en Foeke hebben we een fijne vierdaagse, waarbij Gerard vaak over tafel vliegt. Naast werken, praten, herinneringen, lekker eten, drinken en muziek maken, hebben we een zeer exclusief ‘bedrijfsuitje’ op het programma staan.

Dankzij een tip van Geneviève, de vrouw van Pascal, komen we uit bij een steil bos vlakbij het naburige stadje Montreal. Daar groeien des trompettes de la mort ('trompetten van de dood'): zwart gekleurde, trompetvormige, exclusieve paddenstoelen, zeer smakelijk en in Nederland moeilijk te krijgen. In Nederland staan ze zelfs op de Rode Lijst van beschermde soorten. De paddenstoelen hebben in Nederland wel een wat minder sombere naam: 'Hoorn des overvloeds'.

Bruschetta

Op een zonnige middag in het nieuwe jaar rijden we in roodwitblauw gekleurde overalls naar het bos. In anderhalf uur kruipen en scharrelen tussen het bemoste kreupelhout vinden we met moeite tussen de zwart en donkerbruin gekleurde natte bladeren een paar handen vol trompettes. Na een dag drogen in de vensterbank maakt Marina er een fijne bruschetta van.