Vier maanden nadat we onmiddellijk na de oogst het allereerste, pastelgele glas Chardonnay proefden, namen we vanavond voor de derde en laatste keer een tussenstand van de resultaten van het uitdagende oogstjaar 2018.
We pakten het serieus aan. Met zijn zessen keken we naar de kleur, staken onze neus diep in de glazen en namen ten slotte een slok als proef op de som. Een pen, een blaadje papier en zeker vier minuten totale stilte.
Bellevue Rosé
Eerst de nieuwe Bellevue Rosé, de allereerste keer dat de wijngaard zich aan de come-back kid op de Nederlandse terrassen waagt.
De kleur is zacht zalmkleurig. De aroma’s werden voor een deel nog wat overstemd door kleine koolzuurbelletjes, overgebleven van de vergisting, maar die zullen de komende maand verdwijnen. We ontwaarden een bittertje van tonic en wat citrusgeur van grapefruit.
‘Een frisse maar niet heel uitgesproken smaak, een toegankelijke wijn, kan het komende zomer goed gaan doen op het terras,’ aldus zomaar wat opmerkingen.
De meeste proevers prezen de frisse zuren, die deze eerste Bellevue Rosé tot een strak-droge wijn zullen maken. Het fijne bittertje bleef lekker lang hangen.
Bellevue Chardonnay
Dan de Chardonnay, al jaren een Bellevue-wijn die snel raakt uitverkocht.
We roken peer en mango, fijne geuren. Qua smaak lijkt deze wijn iets meer op een typische ‘vette’ Chardonnay dan in sommige eerdere jaren. Wellicht draagt het voor ons doen hoge alcoholpercentage (14%) daaraan bij.
Maar het bijzondere Bellevue-karakter, net iets frisser dan een ‘typische’ Chardonnay, was weer goed te herkennen. ‘Mooie frisse zuren, lekker vertrouwd, bloemetje, geslaagd, hier wordt een mooie traditie voortgezet’, waren enkele van de opmerkingen.
Begin maart gaat de wijn op fles, en vermoedelijk komen de eerste dozen eind maart in Nederland aan.
Wat een weelde! En wat een luxe dat we tussentijds zo vaak kunnen proeven.