"Laat mij één paal zien die ik heb gekloofd en die al verrot is," zegt Patrick Gos. En weer ging hij er deze winter stevig in.
Sinds 2007 hakt Patrick elke winter een stuk of tien acaciabomen om, soms wel exemplaren van vijftien meter hoog. Honderd tot honderdvijftig acacia-paaltjes zijn het resultaat, zwaar en massief en prima geschikt om de draden te dragen waaraan onze wijnranken worden opgebonden.
De bomen staan op de noordhelling van een verwaarloosd stuk bos dat dankzij het werk van Patrick en zijn collega’s Christian en Alain meer lucht en licht krijgt en zich zo kan vernieuwen.
Het mooie van acacia is dat op de stronken direct nieuwe uitlopers ontspringen. Op het perceel waar Patrick in 2007 begon te kappen, zijn al weer polsdikke stammetjes opgekomen.
Dit jaar hebben we anderhalve dag meegewerkt om de bomen te vellen, de stammen in stukken van twee meter te zagen en ze vervolgens in vier of zes paaltjes te kloven.
Patrick bracht een tractor mee die met een hydraulische schroef de eerste aanzet gaf, maar het blijft een heftig karwei. We zijn evengoed weer 120 paaltjes rijker. De oude verrotte exemplaren, meest op de punt, worden verzaagd tot brandhout.
