De Merlot-planten direct voor het huis (0,7 hectare geplant in 1997) en langs de weg (1,2 hectare uit 1996) liepen de laatste jaren danig in aantal en bloeikracht terug. Ondanks onze inspanningen waren de veldjes al een tijd niet meer rendabel.
Het besluit om de velden te rooien leidde ons tot een heus lange-termijnplan. Het natte, noord-oostelijk geëxposeerde veld voor het huis laten we eerst een flinke tijd braak liggen. Voor daarna denken we over een plan met een aantal meeldauw-resistente rassen, wijnbouw zonder machines, en, meer heuvelaf, mogelijk fruitbomen en groentes.
Sorgho
Het langwerpige veld langs de weg rooien we in de loop van drie jaar. Dit jaar dus de eerste 0,4 ha. Het zal dit voorjaar diep worden geploegd en ingezaaid met sorgho, een stikstofbindend, diep wortelend, eiwitrijk gewas waarvan het meel in Afrika tot brood wordt gebakken. Hier zou een minder edele sorgho-variant als veevoer kunnen dienen, maar dat gaan we niet doen. Alle door de sorgho-planten geproduceerde eiwitten, vezels en voedingsstoffen worden in het najaar ondergeploegd. Na 25 jaar wijnbouw heeft de bodem behoefte aan herstel en extra voedsel.
Daarna is het plan om drie druivenrassen te planten. Volgend jaar allereerst Cabernet Franc, een stoere 'steundruif', pal naast de Cabernet Franc die in 2021 werd aangeplant. Samen vormen ze dan een mooi perceel van 0,75 hectare.
Kleinere wijngaard
Zo bouwen we stap voor stap aan een vernieuwde, kleinere wijngaard op de minst droge percelen van ons gebied, met voldoende witte en rode druiven voor rosé (ja toch, hopelijk toch weer eens ooit?) en rode Cuvée Maarten Malepère.
Voordat de machtige machine vandaag kwam om de oude Merlot-stronken te ontwortelen, hadden we eerder met de motorkettingzaag alle souches al tot 20 centimeter boven de grond afgezaagd. De oude stronken verdwenen gedroogd, samen met de slechtste acaciapalen, de kachel in. De beste paaltjes gebruiken we opnieuw. Zo is de cirkel weer rond.
